Dodano: 25.10.2025 r.

Z głęboką radością i wdzięcznością wobec Boga Wszechmogącego, Kościół w Polsce, Rodzina Salezjańska oraz wspólnota wiernych przyjmują wczorajszą tj.24.10.2025 roku decyzję Ojca Świętego Leona XIV o zatwierdzeniu dekretu o męczeństwie dziewięciu Sług Bożych ze Zgromadzenia Salezjańskiego, którzy zginęli in odium fidei – „z nienawiści do wiary” w niemieckich nazistowskich obozach zagłady – Auschwitz i Dachau – w latach 1941-1942
Wśród nich są: • ks. Jan Świerc SDB • ks. Ignacy Antonowicz SDB • ks. Karol Golda SDB • ks. Włodzimierz Szembek SDB • ks. Franciszek Harazim SDB • ks. Ludwik Mroczek SDB • ks. Ignacy Dobiasz SDB • ks. Kazimierz Wojciechowski SDB • ks. Franciszek Miśka SDB.
Szczególne miejsce w naszych sercach zajmują dwaj męczennicy, którzy swoją drogę zakonną i kapłańską rozpoczęli w nowicjacie w Czerwińsku nad Wisłą – pod przemożnym płaszczem Matki Bożej Pocieszenia, Czerwińskiej Wspomożycielki Wiernych:
Sługa Boży ks. Karol Golda SDB (1914–1942) – rozpoczął nowicjat w Czerwińsku w czerwcu 1931 roku, pozostając tam do 1932 roku. To właśnie w tym miejscu jego młode serce zostało ukształtowane przez modlitwę, wspólnotę i duchowość św. Jana Bosko.
Sługa Boży ks. Włodzimierz Szembek SDB (1883–1942) – rozpoczął nowicjat pod koniec 1928 roku, a profesję zakonną złożył 10 sierpnia 1929 roku. Jego późniejsze życie było świadectwem głębokiej przemiany serca i całkowitego oddania Chrystusowi.
Ich formacja w Czerwińsku nad Wisłą – w latach 1928–1929 (ks. Szembek) oraz 1931–1932 (ks. Golda) – była duchowym fundamentem, który przygotował ich na świadectwo aż po męczeństwo. To właśnie tam, w cieniu Sanktuarium Matki Bożej, dojrzewała ich miłość do Chrystusa i wierność charyzmatowi salezjańskiemu.
Warto przypomnieć, że Czerwińsk nad Wisłą leży na terenie diecezji płockiej, która w tym roku obchodzi swój jubileusz 950-lecia – to piękna zbieżność, która ukazuje, jak głęboko zakorzeniona jest wiara na tej ziemi, i jak wielkie owoce duchowe rodziła przez wieki.
Niech ich świadectwo – pełne pokoju, przebaczenia i niezłomnej wiary – stanie się światłem dla młodych, dla wychowawców, dla całego Kościoła. Niech Czerwińsk nad Wisłą, miejsce ich duchowych narodzin, pozostanie żywym źródłem powołań i świętości.
„Kto ma odwagę o Polsce mówić, musi też mieć odwagę za Polskę cierpieć” – te słowa gestapowca, wypowiedziane przy aresztowaniu dębnickich salezjanów, dziś nabierają głębokiego znaczenia. Nasi męczennicy mieli tę odwagę – dla Boga, dla Polski, dla młodzieży.
Bogu niech będą dzięki za ich życie, za ich ofiarę, za ich świętość.
BIOGRAMY :
Sługa Boży ks. Karol Golda SDB (1914-1942)
Karol Golda urodził się 23 grudnia 1914 r. w Tychach. Po ukończeniu czwartej klasy przeniósł się do gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie. Do szóstej klasy uczęszczał do gimnazjum salezjańskiego w Oświęcimiu. W czerwcu 1931 r. wyjechał do domu w Czerwińsku, gdzie rozpoczął nowicjat. 15 stycznia 1937 r. złożył wieczystą profesję zakonną w Rzymie. 18 grudnia 1938 r. przyjął tam święcenia kapłańskie. W wiecznym mieście pozostał przez kolejne 6 miesięcy, aby uzyskać licencjat z teologii. W lipcu 1939 r. powrócił do Polski, a po wybuchu II wojny światowej, w październiku 1939 r. udał się na Śląsk, a następnie do Oświęcimia, gdzie pozostał, gdyż władze okupacyjne nie zezwoliły mu na wyjazd do Włoch. Ks. Karolowi Goldzie SDB powierzono nauczanie teologii w Zakładzie Salezjańskim w Oświęcimiu i mianowano go radcą szkolnym. Został aresztowany przez gestapo 31 grudnia 1941 r. i zamordowany 14 maja 1942 r.
Sługa Boży ks. Włodzimierz Szembek SDB (1883-1942)
Włodzimierz Szembek urodził się 22 kwietnia 1883 r. w Porębie Żegoty koło Krakowa. Był synem hrabiego Zygmunta i jego żony, Klementyny z Dzieduszyckich. W 1907 r. ukończył studia rolnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Przez około 20 lat zajmował się zarządzaniem majątkiem matki. Po ukończeniu 40. roku życia, 4 lutego 1928 r. wstąpił do aspirantatu w Oświęcimiu. Pod koniec 1928 r. rozpoczął nowicjat w Czerwińsku. Profesję zakonną złożył 10 sierpnia 1929 r. Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1934 r. w Krakowie. 9 lipca 1942 r. do domu salezjańskiego w Skawie wpadli gestapowcy i chcieli zabrać przełożonego wspólnoty, 72-letniego ks. Walentego Kozaka jako zakładnika w miejsce zbiegłego aspiranta. Ks. Włodzimierz stanął w jego obronie i powiedział, by ci zabrali jego zamiast ks. Kozaka, bo ten jest przełożonym, więc powinien zostać. Tak się stało, a salezjanin został przewieziony do Nowego Targu. 19 sierpnia 1942 r. trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie zmarł 7 września 1942 r., wycieńczony cierpieniem i maltretowaniem.
Dodano: 25.10.2025 r.
