W niedzielę 8 września obchodzić będziemy jedno z najstarszych świąt maryjnych - Święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.
W naszej polskiej tradycji znane jest jako święto Matki Bożej Siewnej.
Jest to również uroczystość odpustowa w naszej Wspólnocie Parafialnej.
Msze Święte w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Czerwińsku nad Wisłą o godz.: 7.00, 8.30, 10.00 - poświęceniem plecaków szkolnych, 11.30 i 17.00.
Podczas każdej Mszy św. obrzęd poświęcenia ziarna siewnego. Serdecznie zapraszamy.


,,To święto, bardzo drogie pobożności ludowej, skłania nas do podziwiania w małej Maryi najczystszej jutrzenki odkupienia. Widzimy dziewczynkę, taką jak wszystkie inne, a zarazem niezwykłą, ,,błogosławioną między niewiastami’’ (por. Łk 1, 42). Maryja jest niepokalaną ,,córką Syjonu’’, przeznaczoną, by stać się Matką Mesjasza.’’ – Św. Jan Paweł II

Narodzenie Najświętszej Maryi Panny - Matka Boża Siewna

W polskiej tradycji ludowej Matka Boża, której pamiątkę narodzenia obchodzimy 8 września, jest postrzegana jako patronka jesiennych siewów i dlatego nazwano Ją Siewną.
Święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny bierze swój początek w Kościele Jerozolimskim. Apokryfy podawały wiele szczegółów dotyczących dzieciństwa Maryi, podkreślając, że przyszła Ona na świat, jako córka starszych już wiekiem małżonków Joachima i Anny, w Jerozolimie, w pobliżu świątyni. Pielgrzymi przybywający do Jerozolimy już od V w. nawiedzali kościół Najświętszej Panny „w miejscu Jej narodzenia”. Tak więc można przypuszczać, że uroczystość poświęcenia tej bazyliki zapoczątkowała święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Obecnie wspomniana bazylika nosi imię św. Anny, a w niej jest czczona figurka Maryi jako małego dziecka. Z Jerozolimy tradycję tego święta przejął Kościół w Konstantynopolu.
W Kościele Zachodnim święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny występuje po raz pierwszy w kalendarzu liturgicznym biskupa Reims w dzisiejszej Francji — Sonnancjusza (614-631). Za pontyfikatu papieża Sergiusza I (687 — 701) to święto nabiera dużego znaczenia, zostaje zaliczone do czterech wielkich uroczystości Maryjnych połączonych z procesją stacyjną (J. Miazek). W dniu 8 września lud rzymski wraz ze swoimi kapłanami gromadził się w kościele św. Adriana, po czym wszyscy z zapalonymi świecami udawali się w uroczystej procesji do bazyliki Matki Bożej Większej. Wierzono, że jak jutrzenka zapowiadała wschód słońca, tak narodziny Maryi zapowiadały bliskie już przyjście na świat Zbawiciela. Dzień narodzin Maryi nie tylko sprawił radość Jej rodzicom, ale stał się radością całej ludzkości, gdyż narodzony z Niej Chrystus pojedna nas z Bogiem i ofiaruje nam pokój, którego świat dać nie może (por. J 14,27).
Joachim i Anna nadali swojemu nowo narodzonemu dziecku imię „Maryja”. Oznacza ono — „pani”. Chrystus jest bowiem naszym Panem, Maryja naszą Panią, Królową nieba i ziemi. „Maryja” — znaczy „piękna, piękna nie tylko ciałem, ale nade wszystko łaską Bożą, przywilejem niepokalanego poczęcia, swoim uduchowieniem. Imię „Maryja” znaczy też „światłość”, bowiem była oświecona bardziej niż wszyscy święci. „Maryja”, to imię według tradycji oznacza „gwiazdę morza”, ponieważ Matka Pana i nas ludzi opiekuje się nami, „rozbitkami zagubionymi na wielkim morzu życiowych niepewności. Maryja świeci jak gwiazda, a my, wpatrzeni w tę jasność, na pewno trafimy do portu zbawienia” (E. Ferenc).
„Narodzenie” Najświętszej Maryi Panny w liturgii Kościoła powszechnego ma rangę święta, natomiast w kościołach pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny obchodzi się uroczystość.
Teksty liturgiczne przybliżają nam tajemnicę „narodzenia”. W kolekcie mszalnej wspomina się, że „macierzyństwo Najświętszej Dziewicy stało się początkiem naszego zbawienia”, dlatego prosimy, aby święto Jej narodzenia utwierdziło nas w pokoju. Modlitwa nad darami zawiera prośbę o oczyszczenie nas z grzechów przez Chrystusa i uczynienie naszej ofiary, w której uczestniczymy, miłej Bogu. W modlitwie po Komunii prosimy Boga, aby w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny napełnił Kościół (którym jesteśmy) swoją radością przez Maryję, która dla całego świata stała się nadzieją i jutrzenką zbawienia. Czytania mszalnej Liturgii słowa przypominają, że Mesjasz będzie pochodził z Betlejem i dzięki temu to miasto stanie się sławne (Mi 5,1-4a); także Bóg współdziała z tymi, którzy Go miłują (Rz 8,28-30). W Ewangelii anioł przekonuje św. Józefa, aby nie bał się, przyjął do swego domu Maryję, bo Ona urodzi Zbawiciela świata (Mt 1,18-23). W Liturgii Godzin (t. IV, s. 1138-1139) św. Andrzej z Krety, biskup w swoim kazaniu tłumaczy znaczenia święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny: „(...) Niech zatem całe stworzenie śpiewa, raduje się i pomnaża wesele dnia dzisiejszego. Mieszkańcy ziemi i niebios niech wspólną święcą dziś uroczystość. Niechaj wspólnie świętują wszyscy na ziemi i w niebie. Dziś bowiem wzniesiony został przybytek Stwórcy wszechświata, dziś stworzenie mocą niepojętego zamysłu Boga przygotowuje nowe mieszkanie Stwórcy”.
Zgodnie z tradycją w dniu 8 września błogosławi się ziarno przeznaczone na siew. W modlitwie błogosławieństwa prosimy: „ Boże, Ty sprawiasz, że wszystkie nasiona wpadłszy w ziemię obumierają, aby wydać plony, które dają radość siewcy i chleb głodnemu. Prosimy Cię, pobłogosław te ziarna i inne nasiona, zachowaj je przed gradem, powodzią, suszą i wszelką szkodą, a ziemię użyźniaj rosą z nieba, aby rośliny z nich wyrosłe wydały obfite plony. Spraw też, abyśmy za przykładem Najświętszej Maryi Panny, która słuchała słowa Twojego i strzegła owocnie w sercu, przynosili plon stokrotny przez naszą wytrwałość w pełnieniu Twojej woli. Udziel nam tego przez zasługi Najświętszej Dziewicy, której narodziny dziś obchodzimy”. Dawniej polscy rolnicy do pobłogosławionego w dniu 8 września ziarna dodawali ziarna wyłuskane z wieńców poświęconych w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, aby uprosić sobie dobry urodzaj. W niektórych stronach Polski rolnicy przed siewem kropili swoje dłonie woda święconą. Pierwszą garść poświęconego zboża rzucali w rolę w formie znaku krzyża, dodając: „W imię Boskie” (O. Kolberg).
W dzień Narodzenia Najświętszej Maryi Panny polecajmy Bogu naszych rolników i ich ciężką pracę, a także za przykładem św. Józefa zaprośmy Maryję wraz z Jej Synem do naszego życia, polecając siebie oraz nasze rodziny Jej przemożnej opiece.
Ks. Stanisław Hołodok

OBRZĘD BŁOGOSŁAWIEŃSTWA ZIARNA SIEWNEGO I NASION W ŚWIĘTO NARODZENIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY 8 WRZEŚNIA

1426. Po modlitwie po Komunii celebrans może poprzedzić to błogosławieństwo następującą zachętą:
Przed siewem przedstawiamy Bogu Stwórcy ziarno i nasiona. Muszą one najpierw na długo spocząć w ziemi i obumrzeć, zanim wydadzą nowe rośliny na pożywienie dla ludzi i zwierząt. Za przyczyną Najświętszej Bogarodzicy prośmy wszechmogącego Boga, aby temu ziarnu dał moc obfitego plonu, a nam cierpliwą ufność w Jego ojcowską Opatrzność.

MODLITWA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA

1427. Po chwili modlitwy w milczeniu celebrans rozkłada ręce i wypowiada modlitwę błogosławieństwa:

Boże, Ty sprawiasz, że wszelkie nasiona wpadłszy w ziemię obumierają, aby wydać plony, które przynoszą radość siewcy i chleb głodnemu.
Prosimy Cię, pobłogosław † te ziarna zbóż i inne nasiona. Zachowaj je przed gradem, powodzią, suszą i wszelką szkodą, a ziemię użyźniaj rosą z nieba, aby rośliny z nich wyrosłe wydały obfite plony.
Spraw też, abyśmy za przykładem Najświętszej Maryi Panny, która słuchała Twojego słowa i strzegła go owocnie w swoim sercu, przynosili plon stokrotny przez naszą wytrwałość w pełnieniu Twojej woli. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy: Amen.

1428. Celebrans kropi wodą święconą obecnych oraz nasiona. W tym czasie wszyscy śpiewają odpowiednią pieśń, np. Matko Pocieszenia.
1429. Po ukończeniu śpiewu celebrans udziela wiernym końcowego błogosławieństwa i odsyła ich jak zwykle (OB II 294-295).


Litania na święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
(do prywatnego odmawiania)


Kyrie, elejson, Chryste, elejson, Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się z nami.
Synu, Odkupicielu Świata, Boże, zmiłuj się z nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się z nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się z nami.

Święta Maryjo, módl się za nami.
Panno w największym dostojeństwie narodzona, módl się za nami.
Córko królewska z pokolenia Dawidowego, módl się za nami.
Maryjo wszystkich Twoich poprzedników doskonałością przewyższająca, módl się za nami.
Radości, ozdobo sławo Twoich Rodziców, módl się za nami.
Różo nieskalana między cierniem, módl się za nami.
Kwiecie cudowny, którego wonność napełniła ziemię, módl się za nami.
Gołębico niewinna, której głos świat usłyszał, módl się za nami.
Różdżko Aaronowa z korzenia Jessego wyrastająca, módl się za nami.
Gwiazdo morska, która wszystkim drogę wytyczasz, módl się za nami.
Przez proroków przepowiedziana Córko Ojca niebieskiego, módl się za nami.
Przez Aniołów ogłoszona Matko Syna Bożego, módl się za nami.
Oblubienico Ducha Świętego, módl się za nami.

My grzeszni Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, o Maryjo.
Abyś nam od Boga czystą i święta miłość wyprosiła, wysłuchaj nas, o Maryjo.
Abyś serca nasze w duchu Twoim kształtowali, wysłuchaj nas, o Maryjo.
Abyś nam cząstkę światła mądrości Twej udzielić raczyła, wysłuchaj nas, o Maryjo.
Abyśmy z pełni łask Twoich korzystali, wysłuchaj nas, o Maryjo.
Abyśmy Cię naśladowali, wysłuchaj nas, o Maryjo.
Abyśmy przez Ciebie w godzinę śmierci do żywota wiecznego się odrodzili, wysłuchaj nas, o Maryjo.
O Panno, w porodzeniu Najświętsza, wysłuchaj nas, o Maryjo.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

W. Z radością obchodzimy Narodzenie Najświętszej Maryi Panny.
O. Z Niej wzeszło Słońce sprawiedliwości, nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus.

Módlmy się.
Wszechmogący Boże, macierzyństwo Najświętszej Dziewicy stało się początkiem naszego zbawienia. Udziel swoim sługom łaski, aby święto Jej Narodzenia utwierdzało nas w pokoju. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Litania (łac. 'litania' pochodzi z gr. słowa 'λιταυεία' błaganie od 'litē' prośba, modlitwa) jest jedna z form modlitwy, używanej w liturgii kościołów chrześcijańskich. Przede wszystkim wyraża błaganie, bądź prośbę o pomoc osób boskich lub świętych.

/zasoby internetowe/

Z Bożym błogosławieństwem i Opieką Matki Bożej Pocieszenia pragniemy rozpocząć nowy rok szkolny i katechetyczny 2019/2020.
Uroczysta Msza Św. z udziałem dzieci, młodzieży, rodziców, nauczycieli, katechetów i wychowawców zostanie odprawiona w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Czerwińsku nad Wisłą w poniedziałek 2 września 2019 r. o godz. 8.10.


Modlitwa o Błogosławieństwo w nauce

Trójco Przenajświętsza, źródło doskonałości, miłości i prawdy. Twój jest świat, stworzenia i ja. Niechaj każde zjawisko i zdarzenie mówi mi o Tobie i Twojej wielkości.
Duchu prawdy, prowadź mnie do coraz lepszego poznania świata i siebie samego oraz sensu istnienia. Daj gorące umiłowanie prawdy, radość w dochodzeniu do niej i męstwo w jej wyznawaniu. Chryste, Ty jesteś drogą, spraw, proszę, aby wszystkie ścieżki i drogi mego życia, na których się znajduję, prowadziły w końcu do Ciebie i bym wraz z Tobą doszedł do domu Ojca. Błogosław i udziel mi wytrwania w zdobywaniu wiedzy i poprawnego jej rozumienia, aby mnie zbliżała coraz bardziej do Ciebie i służyła nienagannie Narodowi i Kościołowi Bożemu. Amen.

+++

Modlitwa o dobre wykorzystanie czasu

Panie Wszechmogący i miłosierny,
który jesteś, byłeś i trwasz na wieki,
do Ciebie należą czas i wieczność.
Przed Tobą tysiąc lat
jest jak wczorajszy dzień, który minął
a życie człowieka podobne do kwiatu,
który rankiem rozkwita,
a wieczorem więdnie i usycha.

Proszę Cię
o łaskę dobrego wykorzystania czasu,
bym nie trwonił bezmyślnie - przez lenistwo
lub nieustanne poszukiwanie przyjemności -
godzin i dni powierzonych mi
dla pomnażania Twoich darów
i pełnienia Twojej świętej woli.

Pozwól mi Panie
tak przeżyć czas mojego życia na tym świecie,
bym po jego zakończeniu
przez całą wieczność mógł się cieszyć Tobą
w Twoim królestwie
nigdy nie kończącej się miłości.
Amen.

+++

Modlitwa o zapał

Panie, czasami nic mi się nie chce
i mam wszystkiego dość.
Kiedy dopada mnie znużenie, obojętność, zniechęcenie,
apatia, nuda lub "smutek tego świata",
nie zostawiaj mnie samego.
Poślij mi anioła, który mnie wyrwie
z leniwego odrętwienia.
Jezu, który napracowałeś się dla naszego zbawienia,
proszę oddal ode mnie wszelką duchową ociężałość.
Usuwaj z serca zgorzknienie,
odnawiaj gorliwość w czynieniu tego,
co dobre, święte, pożyteczne.
Daj świeżość mojej modlitwie, zapał w pracy,
radość w służeniu Tobie i bliźnim.
Naucz mnie mądrze korzystać z daru czasu.
Niech budzi mnie anielskie wołanie:
"zaraz dzień, jeszcze jeden, zrób, co możesz"
Amen.

+++

Modlitwa przed nauką

Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły, dodaj mi zdolności i ochoty, aby ta nauka była dla mnie pożytkiem doczesnym i wiecznym. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

O Panie, któryś jest źródłem wszelkiej mądrości i wiedzy, któryś pozwolił mi zdobywać wykształcenie po to, żebym mógł prowadzić dobre i święte życie, proszę Cię, oświeć mój umysł, abym rozumiał wykłady moich nauczycieli, obdarz mnie trwałą pamięcią, abym dokładnie przyswoił sobie to, czego się uczę, wzbudź w moim sercu szczerą chęć poczynienia jak największych, postępów, abym nie zmarnował danego mi dzisiaj na naukę czasu.

Dlatego proszę Cię, Boże, o Twego Ducha, Ducha poznania i prawdy, mądrości i przenikliwości, aby jak największy pożytek przyniosły wszystkie wysiłki, jakie włożono w moje wykształcenie. Zechciej też sprawić, Boże, abym moje studia doprowadził do właściwego celu, jakim jest poznanie Ciebie w Twoim Synu, Jezusie Chrystusie, abym był pewien Twej łaski i mógł wiernie Ci służyć.

A ponieważ obiecujesz oświecić Twoją mądrością skromnych i szczerze pokornych, zaś pysznych tak poniżyć, że zapłaczą się w próżności swoich rozpraw, proszę Cię, Boże, obdarz mnie prawdziwą pokorą, abym umiał być uległy i posłuszny przede wszystkim Tobie, ale również tym, których Ty powołałeś na moich nauczycieli. Jednocześnie tak pokieruj moim sercem, abym wyrzekłszy się wszelkich złych pragnień, gorliwie szukał Ciebie, a za jedyny cel przyjął przygotowanie się do służenia Tobie w tym powołaniu, jakie spodoba Ci się mi wyznaczyć.

Campo Bosco to cykliczne spotkania młodych ludzi w Czerwińsku nad Wisłą, których podstawą jest modlitwa, wykłady, spotkania z ciekawymi ludźmi, koncerty i zabawa. W tym roku odbędzie się w dniach 22–25 sierpnia 2019 roku.

Jak co roku pod koniec wakacji organizujemy Salezjański Festiwal Młodych CAMPO BOSCO, na który serdecznie Was zapraszamy. W tym roku impreza odbędzie się pod hasłem „Most ku przyszłości”. W ramach festiwalu, który organizowany jest zgodnie z trójmianem: Duch, Kultura, Muzyka, zaplanowaliśmy wiele ciekawych wydarzeń duchowych, artystycznych i warsztatowych.

Wiele osób przyjeżdża do Czerwińska, aby wspólnie się modlić, bawić i rozwijać, a wszystko to w duchu św. Jana Bosko. W tym roku na scenie pojawią się Dikanda, Zeus oraz Neoklez. Dobrą zabawę zapewnią także kabarety Poławiacze Pereł i Świerszczychrząszcz. Pojawią się aktorzy ze spektaklami teatru ITP oraz Teatru Bez Maski.
Zapowiada się moc wrażeń!
Więcej informacji na fanpage'u Facebooka Campo Bosco

W niedzielę 18 sierpnia 2019 r. zapraszamy Parafian, Gości a szczególnie Wodniaków, na „Czerwiński Różaniec Wiślany”. Nabożeństwo różańcowe na wodzie rozpoczniemy o godz. 15.00 od Wychódźca a następnie Secymin, Zdziarka, Praga i zakończenie planowane na bulwarze wiślanym w Czerwińsku nad Wisłą

Prosimy wszystkich wodniaków, którzy przybędą łodziami, aby zadbać o konieczne wymogi bezpieczeństwa (odpowiednia liczba osób w łodzi, kapoki itp.).

W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Czerwińsku nad Wisłą porządek Mszy Św: 7.00, 8.30, 10.00, 12.00 suma odpustowa w na ołtarzu polowym połączona z dożynkami dekanatu wyszogrodzkiego oraz 17.00.

Delegacje z wieńcami już od godz. 11.30 ustawiają się przed ołtarzem polowym. Mszy Św. odpustowej przewodniczył będzie ks. prał. Janusz Mackiewicz, dziekan dekanatu wyszogrodzkiego.
Kazanie odpustowe wygłosi ks. dr Andrzej Wujek z Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego w Warszawie.

Serdecznie zapraszamy Parafian, Pielgrzymów i Sympatyków Sanktuarium Maryjnego w Czerwińsku nad Wisłą.

W polskiej tradycji uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zwana jest również świętem Matki Bożej Zielnej. Na pamiątkę podania głoszącego, że Apostołowie zamiast ciała Maryi znaleźli kwiaty, poświęca się podczas każdej Mszy Św. w tym dniu kwiaty, zioła i kłosy zbóż. Poświęcone zioła za pośrednictwem Maryi otrzymują moc leczniczą i chronią od chorób i zarazy. Rolnicy dekanatu wyszogrodzkiego tego dnia dziękują również Bogu za plony ziemi, owoców i ziarna, które zebrali z pól.


*******************************************************************
Litania na Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Kyrie eleison,
Chryste eleison.
Kyrie eleison
Chryste, usłysz nas
Chryste, wysłuchaj nas
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami
Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami
O Maryjo, która ze świętym utęsknieniem pragnęłaś połączyć się z Twoim Synem, módl się za nami.
O Maryjo, przy której błogosławionym zgonie byli obecni święci Aniołowie, módl się za nami.
O Maryjo, która przy śmierci najukochańszy Syn Twój odwiedził, módl się za nami.
O Maryjo, któraś najczystsza dusze swoja w ręce Stworzyciela Twego oddala, módl się za nami.
O Maryjo, której panieńskie ciało zawsze było przybytkiem Boskim, módl się za nami.
O Maryjo, której święte ciało zostało pogrzebane przy radosnym śpiewie Aniołów, módl się za nami.
O Maryjo, której święte ciało nie było wydane na zniszczenie, módl się za nami.
O Maryjo, wzięta z dusza i ciałem do nieba, módl się za nami.
Od zbytecznego przywiązania do stworzenia, wybaw nas wstawieniem się Twoim.
Od nieumiarkowanego smutku po stracie naszych przyjaciół, wybaw nas wstawieniem się Twoim.
Od wszelkich chorób i boleści duszy i ciała, wybaw nas wstawieniem się Twoim.
Od śmierci w grzechu, wybaw nas wstawieniem się Twoim.
Przez błogosławione Zaśniecie Twoje, wybaw nas wstawieniem się Twoim.
Przez radosne Zmartwychwstanie Twoje, wybaw nas wstawieniem się Twoim.
Przez chwalebne Twe przyjście do nieba, wybaw nas wstawieniem się Twoim.
Przez Ukoronowanie Twoje, wybaw nas wstawieniem się Twoim.
Przez niewypowiedziane radości Twoje i chwale, wybaw nas wstawieniem się Twoim.
My grzeszni, prosimy Cię, wysłuchaj nas.
Abyś nas we wszystkich naszych utrapieniach pocieszać i wspomagać raczyła, wysłuchaj nas.
Abyś odstępu złych duchów bronić raczyła, wysłuchaj nas.
Abyś nam dobrą śmierć uprosić raczyła
Abyś nam w godzinie śmierci przebaczenie wszystkich grzechów naszych uprosić raczyła, wysłuchaj nas.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

Módlmy się: Boże, Ty wejrzałeś na pokorę Najświętszej Maryi Panny i wyniosłeś Ja do godności Matki Twojego Jedynego Syna, a w dniu dzisiejszym uwieńczyłeś Ja najwyższa chwałą, spraw, abyśmy zbawieni przez Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, przez Jej prośby mogli wejść do wiecznej chwały. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Modlitwa pobłogosławienia ziół 15 sierpnia

Panie, nasz Boże, Ty sprawiasz, że na ziemi rosną trawy, zioła i zboża na pożywienie i lekarstwo dla ludzi i zwierząt. Od Ciebie pochodzi obfitość wody i promieni słońca, aby wszystko, co się zieleni i rozkwita, owocowało, gdy nadejdzie czas zbiorów.
Prosimy Cię, pobłogosław † przyniesione do Ciebie pierwociny zieleni tego roku, młode pędy zbóż, trawy, zioła i kwiaty. Zachowaj je od suszy, gradu, powodzi i wszelkiej szkody, aby wzrastały, radowały oczy, przynosiły jak najobfitszy plon i mogły służyć zdrowiu ludzi i zwierząt.
A gdy będziemy schodzić z tego świata, niech nas, niosących pełne naręcza dobrych czynów, przedstawi Tobie Najświętsza Dziewica Wniebowzięta, najdoskonalszy owoc tej ziemi, abyśmy zasłużyli na przyjęcie do Twojego domu. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

/Kapłan kropi wodą święconą zioła i nasiona, a następnie je okadza. //

15 sierpnia w Kościele katolickim obchodzona jest uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, nazywana także Świętem Matki Bożej Zielnej. Uroczystość ta jest największym i prawdopodobnie również najstarszym świętem maryjnym chrześcijaństwa.
Tego dnia lud przynosząc wiązanki zbóż, owoców i roślin dziękował Matce Bożej Wniebowziętej za pomoc w ciężkiej pracy na roli, za opiekę na ludźmi i ich plonami.
Zwyczaj ten, na przykładzie ziemi krakowskiej, tak opisuje Oskar Kolberg: W święto Wniebowzięcia NP, czyli Matki Boskiej Zielnej, każda gospodyni znosi do kościoła snopki ziół ogrodowych i polnych podówczas kwitnących: maku, piwonii, szałwii, macierzanki, wrotyczu, kopru, kminku, prosa tureckiego, końskiego szczawiu, ziela świętojańskiego, marony, lulku, bożego drzewka, rozmarynu, mięty, melissy, kwiatów większych np. georginii, dzwonków itd., używanych dla bydła, ze szczerą wiarą, że poświęcenie przez kapłana powiększa ich moc uzdrawiającą i zachowawczą. Gdy natłok gospodyń z temi snopeczkami jest wielkim, kapłan wychodzi przed nabożeństwem na cmentarz kościelny, gdzie kobiety klęczą uszykowane, trzymając każda swój snopeczek, a odmówiwszy modlitwę i pokropiwszy zioła święconą wodą, wraca do kościoła. Zioła te przechowują się w chacie na siostrzanie, na oknie, za obrazami itd. Garść z nich wrzuca się następnie, w miarę potrzeby, do gotującej się w garnku wody, którą po przestygnięciu lub doprawieniu zimną wodą, wraz z dorzuceniem otręb pszennych lub ospy jęczmiennej, daje się bydłu pić przez kilka dni, mianowicie krowom po ich ocieleniu.

Tak więc, wedle świadectwa Kolberga, w XIX-wiecznej Małopolsce zioła te miały "weterynaryjne" zastosowanie. Nie zawsze jednak i nie wszędzie tak było. Na Górnym Śląsku, jak to wynika między innymi z badań Jerzego Pośpiecha, święcono zioła zarówno dla zwierząt jak i dla ludzi.
Do bukietu ziół dodawano również inne rośliny, takie jak zboża, marchew czy jabłka, co można uznać za reminiscencję dawnego, dożynkowego charakteru uroczystości. Inną pozostałością zwyczajów dożynkowych w obchodach Wniebowzięcia jest święcenie wianków. Górale beskidzcy wiją je z poleju, czyścicy, macierzanki, mięty, jałowca, borówki, poziomki, jeżyny i polnych kwiatów. Poświęcone zioła to nie tylko lekarstwo. Służyć one miały również jako ochrona przeciwko gradowi i piorunom. W czasie burzy kładziono je na oknie obok zapalonej gromnicy.

Święcenie ziół 15 sierpnia, w uroczystość Wniebowzięcia, ma więc potrójne objaśnienie: teologiczne, legendarne i praktyczne.
Teologicznie, zioła są powiązane z Matką Bożą poprzez walor zieloności (łac. viriditas), który przez teologów średniowiecznych był wiązany z dziewictwem. Pełna zieloności w swym dziewictwie Matka Boża stawała się naturalną opiekunką również pełnych zieloności ziół. A przecież Matka Boża jest również Uzdrowieniem Chorych (Salus Infirmorum). Wielka uroczystość Uzdrowicielki jest wiec najlepszym dniem dla święcenia uzdrawiających ziół. Takie praktyczne aspekty mariologii najłatwiej przenikały do religijności ludowej. Ale prosty lud, dla wytłumaczenia sobie przyczyn święcenia ziół w tym dniu, raczej nie przeprowadzał takich wywodów jak powyższy. Znacznie częściej sięgał do legendy, zgodnie z którą po otwarciu grobu Maryi, znaleziono w nim zamiast jej ciała świeże zioła i kwiaty, co miało zapoczątkować zwyczaj ich święcenia.
Trzecie objaśnienie jest praktyczne, utylitarne. Połowa sierpnia jest takim okresem, kiedy dla większości ziół kończy się okres zbioru. Ma to, jak wiemy, uzasadnienie naukowe, gdyż w roślinach zielnych największe stężenie substancji leczniczych występuje zazwyczaj podczas kwitnienia. Większość zaś ziół w sierpniu bądź kwitnienie kończy, bądź już jest przekwitnięta.

Poświęcone rośliny miały różnorodne zastosowanie. Bukiety i wianki trzymano przez cały rok, wierzono że chronią od nieszczęścia, choroby, czy pioruna. Wianki czasem wieszano na drzwiach, a bukiety z Zielnej wkładano za święte obrazy Wyciągnięte z nich zioła lecznicze były szczególnie skuteczne w leczeniu ludzi i zwierząt. Czasem podkładano je też umarłym pod głowę. W okolicach Jasła i Gorlic na przykład poświęcone ziele wkładano na jeden dzień do kapusty, aby nie miała robaków. Wiankami okadzano bydło wypuszczane pierwszy raz na wypas, albo podejrzane o zauroczenie. Spalano je też gdy grzmiało. Dokładne ich zastosowanie zależało od regionu.

Tak lud przynosząc wiązanki zbóż, owoców i roślin dziękował Matce Bożej Wniebowziętej za pomoc w ciężkiej pracy na roli, za opiekę na ludźmi i ich plonami. Prawdę tę wyrażają też legendy. Jedna z nich mówiła, że Matka Boża uciekając z Dzieciątkiem do Egiptu pomogła napotkanemu rolnikowi w sianiu pszenicy. Siew był cudowny, wspaniały. Rzucone w rolę ziarno od razu zakiełkowało, rosło i było gotowe do żniwa. Nadjechali ścigający Świętą Rodzinę żołnierze Heroda i zapytali rolnika, czy widział młodą niewiastę z dzieckiem. Odpowiedział, że tak, ale było to wtedy, gdy siał pszenicę. Rozgniewani pojechali dalej, zaprzestając pościgu…
/żródła internetowe

Serdecznie zapraszamy w wigilię uroczystości odpustowych Wniebowzięcia NMP na uroczystą procesję różańcową z obrazem Matki Bożej Pocieszenia po malowniczych uliczkach Czerwińska nad Wisłą. Procesję poprzedzi Msza Św. sprawowania o godz. 18.00 w Bazylice Zwiastowania NMP. Prosimy o zabranie świec. Druhów Strażaków prosimy o pomoc w zabezpieczeniu trasy procesji różańcowej.


Modlitwa do Matki Bożej Wniebowziętej

O Dziewico Niepokalana, Matko Boga i Matko nas ludzi! Wierzymy z całą gorliwością naszej wiary w Twoje tryumfalne wzięcie z duszą i ciałem do niebios, gdzie zostałaś ogłoszona Królową wszystkich chórów anielskich i wszystkich zastępów Świętych. I my łączymy się z nimi, aby chwalić i błogosławić Pana, który Cię wywyższył ponad wszystkie czyste stworzenia, aby ofiarować Ci żar naszej pobożności i miłości.

Wzrok Twój, który macierzyńsko pieścił pokorne i cierpiące człowieczeństwo Jezusa na ziemi, nasyca się w niebiosach widzeniem chwalebnego człowieczeństwa Mądrości Niestworzonej, radość Twej duszy w oglądaniu twarzą w twarz godnej uwielbienia Trójcy Przenajświętszej porusza Serce Twe uszczęśliwiającą tkliwością a my, nędzni grzesznicy, my, którym ciało obniża lot duszy, błagamy Cię, abyś oczyściła nasze zmysły, byśmy nauczyli się już tu na ziemi, kosztować Boga z cudów stworzenia. Amen.

We wtorek 6 sierpnia 2019 r. obchodzimy Święto Przemienienia Pańskiego. Ewangelia odczytywana w dzisiejsze święto przedstawia Jezusa, który na górze Tabor w obecności trzech uczniów: Piotra, Jakuba i Jana, zmienia swoje oblicze. Chrystusowi towarzyszą Mojżesz i Eliasz. Na niebie ukazuje się obłok, z którego odzywa się głos: “To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”. Dla nas oznacza to, że ma On moc by przemieniać nawet najtrudniejsze życiowe sytuacje.

Msze Św. tego dnia w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Czerwińsku nad Wisłą o godz. 7.00, 10.00 i 18.00.


Przemienienie Pańskie

1. Na różnych etapach swojego życia człowiek często pyta o cel i sens własnego życia. Poszukując odpowiedzi na te pytania, zderza się z propozycjami często sprzecznymi i wzajemnie się wykluczającymi. Jedni proponują bogacenie się, drudzy - wyrzeczenie się dóbr. Są tacy, którzy podpowiadają, że trzeba wierzyć w Boga i Mu zaufać, ale znajdą się też i tacy, którzy zasugerują, że najlepiej zaufać samemu sobie i samemu ustalać zakazy i nakazy. Mimo to człowiek ma świadomość, że po to, by odnaleźć sens i cel życia, powinien stawać się lepszy, doskonalszy, że jego życie powinno stale ulegać przemianie.

2. Chrześcijanin wie, że jakakolwiek przemiana życia może się dokonać jedynie przy współdziałaniu z łaską Bożą. Tajemnica Przemienienia Pańskiego na górze Tabor ukazuje nam konieczność naszego przemienienia, choć wielu pod wpływem modnych dziś poglądów uznaje, że prawda o przemienieniu jest zbędna, skoro człowiek i tak dla siebie jest samowystarczalny, dobry i nie potrzebuje żadnych przeobrażeń.
W Ewangelii wg św. Łukasza czytamy, że na górze Tabor w obecności Piotra, Jakuba i Jana oblicze i szaty Jezusa zajaśniały przedziwnym światłem. Ukazali się Mojżesz i Eliasz, mówiący o odejściu Jezusa w Jerozolimie. Z nieba słychać było głos: „To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie” (KKK 554, por. Łk 9, 28-36). Ojciec objawia Boską chwałę Jezusa, prorocy zapowiadają Jego mękę, a obłok wskazuje na obecność Ducha Świętego. Apostołom ukazuje się więc cała Trójca Święta (KKK 555). Przemienienie Jezusa staje się początkiem Paschy, ukazuje bowiem chwałę Jezusa. Zapowiada ono także nasze zmartwychwstanie przez przekształcenie ciała na wzór chwalebnego ciała Zbawiciela. Przedtem jednak czeka nas krzyż, jakim są nasze życiowe trudy, wyrzeczenia i cierpienie (KKK 556).

3. Rokrocznie 6 sierpnia Kościół obchodzi święto Przemienienia Pańskiego, prosząc w modlitwach o nasze posłuszeństwo wobec Syna Bożego, jak On posłuszny był Ojcu nawet w godzinach najcięższej próby - męki i śmierci na krzyżu. Dzięki Janowi Pawłowi II i jego pogłębionemu spojrzeniu na Różaniec prawdę tę możemy obecnie o wiele częściej zgłębiać poprzez rozważanie jednej z tajemnic światła - tajemnicy przemienienia. Ten duchowy wymiar niezbicie ukazuje nam pełen sens wydarzenia na górze Tabor, mianowicie to, że jedynie Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu winniśmy okazywać cześć i posłuszeństwo. Owo posłuszeństwo to przestrzeganie Bożych przykazań, ale również uznanie, że całe nasze życie jest wypełnianiem Bożej woli poprzez dźwiganie naszego krzyża. Dopiero dźwigając swój krzyż, dostąpimy chwały zmartwychwstania i radości przebywania w Królestwie Bożym. Taka jest więc prawda o sensie i celu chrześcijańskiego życia na ziemi.
Wymownym dowodem tak pojmowanego sensu Przemienienia było całe życie Jana Pawła II, naznaczone krzyżem Chrystusa, zawsze podporządkowane woli Boga Ojca, a w godzinie największej próby - choroby i śmierci - pełne ufności i wiary w nadejście Królestwa Bożego. Nie ma dla człowieka innej drogi do wieczności. Jeśli proponuje się nam proste i łatwe w użyciu recepty na życie, zachęcające do tak zwanego pozytywnego myślenia i uznawania własnej wielkości, to głosi się prawdy dalekie od chrześcijaństwa.

4. Zapamiętajmy: „Przemienienie Chrystusa ma na celu umocnienie wiary Apostołów ze względu na przyszłą mękę: wyjście na „wysoką górę” jest przygotowaniem do wejścia na Kalwarię. Chrystus, Głowa Kościoła, ukazuje to, co zawiera Jego Ciało i czym promieniuje w sakramentach: „nadzieję chwały” (KKK 568). Dla nas oznacza to, że aby wejść do Królestwa Bożego i dostąpić chwały zmartwychwstania, powinniśmy podporządkować się woli Bożej, dźwigając swój krzyż do końca i żyjąc zgodnie z Bożymi przykazaniami.

/Ks. Józef Błaszczak Edycja płocka 4/2006/

Litania do Przemienienia Pańskiego

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas!
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu, Odkupicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami!Duchu święty Boże, zmiłuj się nad nami!
Święta Trójco jedyny Boże, zmiłuj się nad nami!
Jezu, przy wcieleniu Twoim przemieniony, zmiłuj się nad nami
Jezu, Piotra, Jakuba i Jana na górę Tabor ze sobą prowadzący, zmiłuj się nad nami
Jezu, którego twarz zajaśniała jak słońce, zmiłuj się nad nami
Jezu, którego szaty stały się białe, jak śnieg, zmiłuj się nad nami
Jezu, z Mojżeszem i Eliaszem o zejściu ze świata rozmawiający, zmiłuj się nad nami
Jezu, którego jasny obłok zasłonił przed uczniami, zmiłuj się nad nami
Jezu, któremu świadectwo dał Ojciec Przedwieczny, zmiłuj się nad nami
Jezu, który przykazałeś apostołom, żeby nie wyjawiali widzenia aż po Twoim zmartwychwstaniu, zmiłuj się nad nami
Jezu, na mękę Twoją z góry Tabor zstępujący, zmiłuj się nad nami
Jezu, w Najświętszym Sakramencie przemieniony, zmiłuj się nad nami
Jezu, chleb i wino w Ciało i Krew pod postaciami sakramentalnymi przemieniający, zmiłuj się nad nami
Jezu, pokarmie najświętszy, który dajesz życie, zmiłuj się nad nami
Jezu, przy męce Twojej przemieniony, zmiłuj się nad nami
Jezu, przy śmierci Twojej okrutnie przemieniony, zmiłuj się nad nami
Jezu, przy Zmartwychwstaniu Twoim przemieniony, zmiłuj się nad nami
Jezu, który przemieniony w ogrodnika ukazałeś się płaczącej Magdalenie, zmiłuj się nad nami
Jezu, który przemieniłeś się w podróżnego przed uczniami idącymi do Emaus, zmiłuj się nad nami
Jezu, przy Wniebowstąpieniu Twoim przemieniony, zmiłuj się nad nami
Jezu, przemieniony, chwałą i godnością ukoronowany, zmiłuj się nad nami
Jezu, przemieniony, chwało i życie nasze, zmiłuj się nad nami
Jezu przemieniony, nadziejo nasza w ostatnim życia tchnieniu, zmiłuj się nad nami
Jezu przemieniony, dolegliwości naszego życia miłosiernie przemieniający, zmiłuj się nad nami

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,przepuść nam Jezu!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,wysłuchaj nas Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,zmiłuj się nad nami!

Antyfona: Wyczekujemy przyjścia Zbawiciela, Pana naszego Jezusa Chrystusa, który odmieni grzeszne ciała nasze na podobieństwo jasności swojego ciała. (Flp 3, 21)

W. Korona złota na Jego głowie.

O. Wyrażona znakiem świątobliwości i chwałą
godności.

Modlitwa: Boże, który w chwalebnym przemienieniu Syna Twego Jednorodzonego potwierdziłeś tajemnicę wiary świadectwem ojców, a głosem wychodzącym z jasnego obłoku objawiłeś swoje w nim upodobanie, dozwól nam być współdziedzicami i współuczestnikami Jego chwały. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

W. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

O. W majestacie po prawicy Ojca Przedwiecznego Siedzący. Amen

Konstytucje Salezjańskie mówią, że „profesja zakonna jest znakiem spotkania miłości: Boga, który powołuje i ucznia, który odpowiada, oddając się całkowicie Jemu i braciom”. Po kilku latach formacji nasi współbracia kl. Adrian Arkita SDB, kl. Łukasz Dumiński SDB i kl. Damian Mackiewicz SDB postanowili związać się z Towarzystwem Salezjańskim na zawsze poprzez złożenie profesji wieczystej, ślubując ”na zawsze żyć w posłuszeństwie, ubóstwie i czystości, według drogi ewangelicznej wytyczonej w Konstytucjach salezjańskich”aby służyć Bogu i młodzieży. Uroczystość odbędzie się w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia 3 sierpnia o godz. 11.00. Serdecznie zapraszamy!


Co oznaczają trzy śluby?

Trzy śluby są znakiem, poprzez które składający je oddaje się całkowicie na służbę Bogu i Jego posłannictwa, aby czynić możliwym i wprowadzać na  świecie pokój, prawdę, sprawiedliwość i miłość. Składając trzy śluby, kandydat rezygnuje z pewnych legalnych praw, które ma jako jednostka ludzka – prawa do wolnych wyborów i decyzji, prawa do legalnej własności (dóbr) i założenia rodziny.

Czy Salezjanie składają śluby jedynie na określony okres czasu?

Nie. Konsekracja jest złożona na całe życie. Jednak Kościół Katolicki domaga się od kandydata, aby ten złożył śluby na pewien okres czasu z intencją, aby później konsekrować się na zawsze. Ten okres czasu jest określany jako profesja czasowa, którego kulminacją jest profesja wieczysta, po upływie około 7 lat.

Czy w świecie współczesnym jest jeszcze możliwe życie konsekrowane na zawsze?

Oczywiście, nie jest łatwą rzeczą żyć życiem konsekrowanym, trzema ślubami, dzień po dniu. Ale jest możliwe, z pomocą i łaską Bożą, znalezienie oparcia w stałej modlitwie, praktykowaniu Sakramentów i zachowywaniu Konstytucji Księdza Bosko. Życie, w ten sposób przeżyte we wspólnocie z innymi, którzy złożyli tę samą profesję, jest bardziej niż możliwe. Jest to życie przeżywane w radosnym zaangażowaniu na rzecz Królestwa Bożego, a oprócz zaangażowania – doprawdy jest przygodą, którą warto przeżyć.


Jakie są oznaki rozeznania powołania salezjańskiego?

Oto niektóre ze znaczących oznak powołania salezjańskiego:
–wielkie pragnienie naśladowania Chrystusa bardziej z bliska;
–gotowość do poświęcenia się Panu na całe życie;
–prawdziwa miłość do młodzieży i pragnienie służby młodym, zwłaszcza najuboższym;
–duch wspaniałomyślności i ofiary oraz wola pokonywania przeszkód życia;
–umiejętność życia we wspólnocie i dzielenia wszystkiego ze współbraćmi;
–postawa optymizmu, kreatywności i inicjatywy.


Ksiądz Bosko chciał, aby w jego środowisku każdy czuł się jak „u siebie w domu”. Dom salezjański staje się rodziną, gdy panuje w nim wzajemną życzliwość i wszyscy, tak współbracia jak i chłopcy, czują się kochani i odpowiedzialni za wspólne dobro.
W klimacie wzajemnego zaufania i codziennego przebaczania doświadcza się potrzeby i radości dzielenia się wszystkim a wzajemne odnoszenie się do siebie kształtują nie tyle przepisy prawne, ile odruchy serca i wiara.
Takie świadectwo budzi w chłopcach pragnienie poznania powołania salezjańskiego i pójścia za nim.

/Konstytucje salezjańskie, art. 16./


A może zostać salezjaninem?

Zanim zamkniesz tę stronę zastanów się, skąd w ogóle się na niej wziąłeś?!
Skoro dotarłeś do tego miejsca, oznacza to, że zrobiła na Tobie wrażenie duchowość św. Jana Bosko. Może zauważyłeś ją chodząc do salezjańskiej szkoły, może spotkałeś pełnych radości i optymizmu salezjanów, może byłeś świadkiem akcji ewangelizacyjnej podczas wakacji, a może zachwycił Cię sam życiorys tego wielkiego Przyjaciela Młodzieży, a może, być może chodzi o coś jeszcze innego…
…może sprawa jest poważniejsza i w Twoim życiu wydarzyło się coś ważnego, może teraz się właśnie dzieje, być może spotkałeś Chrystusa i usłyszałeś, że do czegoś chce Cię zaprosić... Nie innych, tylko właśnie Ciebie!
Nie wiem tego, ale wiem, że jesteś tu i czytasz te słowa! To znaczy, że w najszerszym rozumieniu tego słowa jesteś w rodzinie salezjańskiej! Takie myśli są zbyt ważne, żeby trzymać je dla siebie. Możesz się nimi podzielić i dziś wiesz już, że masz z kim! Skontaktuj się z księdzem, który do niczego Cię nie zmusi, do niczego nie będzie przekonywał, ale po prostu wysłucha i będzie wsparciem…
Być powołanym to mieć świadomość, że jestem wezwany przez Boga do określonej formy życia i pełnienia misji, którą On mi wyznacza. Takie zaproszenie otrzymuje każdy człowiek. Wierzymy, że Bóg niektórych powołuje do tego, by byli dla młodzieży świadkami Jego miłości w stylu św. Jana Bosko jako salezjanie.


Modlitwa o rozeznanie powołania

Panie Jezu Chryste,
wpatrując się w oblicze św. Jana Bosko i Matusi Małgorzaty
proszę Cię za wszystkimi w małżeństwie i rodzinie,
w kapłaństwie i życiu konsekrowanym
we wszystkich miejscach pracy.
Ześlij swego Ducha, aby wszyscy byli wierni powołaniu,
do którego ich wezwałeś.
Proszę Cię również za siebie i wszystkich ludzi młodych,
daj nam łaskę rozpoznania Twoich zamiarów wobec naszego życia.
W ciszy modlitwy i mądrości słowa wlewaj we mnie odwagę
do podejmowania decyzji zgodnych z wolą Twoją i Twojego Ojca.


Panie Jezu, który powołałeś św. Jana Bosko na ojca i nauczyciela młodzieży.
Popatrz na wielkie rzesze młodych znajdujących się na bezdrożu swojego życia,
nie dozwól, by błąkali się jak owce nie mające pasterza.
Proszę Cię zapal w sercu wielu młodych ludzi Boży ogień
i uczyń ich swoimi narzędziami w pracy dla dobra młodzieży.
Panie przyjmij łaskawie zanoszoną do Ciebie modlitwę i spraw,
aby Rodzina Salezjańska wiernie Tobie służąc,
stale powiększała się o nowych naśladowców Księdza Bosko.


/źródła internetowe/

Wodniacy z Czerwińska nad Wisłą i kilku ościennych parafii przypłynęli do Płocka 27 lipca 2019 roku, by modlić się za przyczyną św. Barbary.

- Można powiedzieć, że przypłynęliśmy do swojej św. Barbary, bo zabytkowa herma z jej relikwiami, która obecnie jest w depozycie w Muzeum Diecezjalnym w Płocku, była niegdyś przechowywana w klasztorze w Czerwińsku - mówi pan Wojciech, uczestnik pielgrzymki wodnej, która przypłynęła w sobotę około południa do nabrzeża wiślanego w Płocku.

W drugiej już wodnej pielgrzymce nurtami Wisły wzięło udział 19 jednostek i prawie 80 osób z parafii w Czerwińsku, Smoszewie i Wyszogrodzie, wraz z proboszczami i przewodnikami zarazem: salezjaninem ks. Łukaszem Mastalerzem i ks. Arturem Bombińskim.

- Chodzić po wodzie jeszcze nie umiemy…- żartuje ks. Łukasz, proboszcz z Czerwińska, który cieszy się, że pielgrzymka się rozrasta. Czym ta wyprawa różni się od innych form żeglowania?

- Pielgrzymka ma w sobie charakter poświęcenia, ofiarowania i to jest ta piękna wartość, obecna w każdej pielgrzymce, także naszej. Ten dzień rozpoczęliśmy tak, jak to kiedyś czynili to ludzie wody, od śpiewania Godzinek. Później także był element duchowy, konferencja, gdy odwiedzaliśmy kościół w Kępie Polskiej. Ważna jest także intencja, bo wtedy człowiek wie, że to nie jest zwykła wyprawa wodniacka. Wreszcie, piękny jest wymiar wspólnotowy tej wyprawy i piękno tego szlaku, który oddziałuje - wyjaśnia ks. Łukasz Mastalerz.

To druga taka wyprawa, a jej pomysł zrodził się podczas różańca wiślanego, który łączy parafie Czerwińsk nad Wisłą, Chociszewo, Secymin i Smoszewo, gdzie działa grupa "wodomaniacy". - Zawsze zaczynamy sezon od poświęcenia łodzi. Mamy też Mszę flisacką, którą odprawiamy nad samą wodą, przy ołtarzu zrobionym z kajaka - mówi ks. Artur Bombiński, proboszcz parafii św. Mateusza w Smoszewie.

Tegoroczna wodna pielgrzymka prezentowała się świetnie - sporo jednostek, w tym łodzie motorowe i pontony. Jej uczestnicy zostali przywitani na Wiśle przez kpt. Stanisława Fidelisa, przedstawiciela Bractwa św. Barbary w Płocku, który płynął w łodzi WOPR wraz z ratownikami. Pielgrzymkowa flotylla zatoczyła koło na poziomie katedry i zacumowała w przystani Płockiego Towarzystwa Wioślarskiego. Zaraz potem wodni pątnicy udali się katedry na Mszę św., sprawowaną przy zabytkowej hermie z relikwiami św. Barbary. Tu powitał ich m.in. ks. kan. Waldemar Nowak, emerytowany i zasłużony proboszcz ze Smoszewa, który wiele lat temu przecierał tam wodniackie szlaki.

- Woda jest żywiołem pięknym, ale niebezpiecznym. W konfrontacji z wodą człowiek uświadamia sobie, że nie wszystko może. Aby dopłynąć do celu, potrzebujemy przewodnika i znaków. Przekładając to na rzeczywistość wiary i Kościoła, wiemy, że bez tego przewodnika, jakim jest Bóg, łatwo wylądować na mieliźnie - zauważył w kazaniu ks. Łukasz Mastalerz.

Na koniec liturgii wszyscy zostali uroczyście pobłogosławieni relikwiami św. Barbary, która patronuje przedwojennemu bractwu odradzającemu się m.in. w Płocku i Czerwińsku. Uczestnicy pielgrzymki udali się także do rozbudowującego się Sanktuarium Miłosierdzia Bożego.

https://plock.gosc.pl/doc/5732486.Pielgrzymka-milosnikow-wody

27 lipca 2019 r. na zakończenie tegorocznych rekolekcji dla Wspólnoty Dusz Najmniejszych w Sanktuarium Maryjnym w Czerwińsku nad Wisłą w godzinach od 10:30 - do 15:00 odbędzie się „Wieczernik Modlitwy”. Serdecznie zapraszamy.

Wieczernik Modlitwy poprowadzi Ksiądz kanonik mgr lic. Adam Wawro – egzorcysta z Ostrowa Wielkopolskiego, parafia Najświętszego Zbawiciela, diecezja kaliska.

Wieczernik Modlitwy jest to nabożeństwo dziękczynno - błagalne.
Msza Św. w intencjach Pielgrzymów i Uczestników Wieczernika Modlitwy o godz. 12.00.

Posługę muzyczną podejmuje zespół muzyczny Wspólnoty Dusz Najmniejszych "Najmniejsi" z Łomianek.

www.echomaryi.eu

Zapraszamy również do słuchania Radia Konsolata:

www.konsolata.pl/radio

Zobacz i posłuchaj klikając tutaj

PROGRAM WIECZERNIKA :
Program spotkania:
- Różaniec i Adoracja Najświętszego Sakramentu
- Msza św. w intencji Pielgrzymów
- Przerwa na posiłek
- Modlitwa pod Krzyżem i Koronka do Bożego Miłosierdzia
- Błogosławieństwo indywidualne

O WIECZERNIKACH

Prowadzone są w duchu:

- uwielbienia Boga bogatego w Miłosierdzie,
- wynagradzania Bogu i Matce Najświętszej za wszelkie zło popełniane na świecie.

W intencjach:

- pielgrzymów przybywających do Sanktuarium w Czerwińsku
- ludzi chorych, z prośbą o uzdrowienie duszy
i ciała,
- w intencji rodzin, z prośbą o miłość, jedność
i pokój w rodzinie,
- w intencji Ojczyzny i świata, z prośbą
o miłosierdzie i pokój między narodami.

Uczestnikiem Wieczernika może być każdy wierny, kto:

- ma pragnienie żywej modlitwy we wspólnocie,
- szuka doświadczenia prawdziwej miłości i pokoju Bożego,
- chce wyrazić miłość ku Bogu poprzez ofiarowanie Mu siebie, swojego cierpienia i wynagradzanie za grzechy ludzkości popełniane w dzisiejszym świecie,
- gotów jest okazać miłość bliźniemu poprzez wyproszenie potrzebnych łask

Serdecznie zapraszamy na II Pielgrzymkę Wodniaków Bractwa Św. Barbary ze Wzgórza Czerwińskiego na Wzgórze Tumskie 27 lipca 2019 roku o godz. 6.00. z bulwaru wiślanego w Czerwińsku nad Wisłą.
„Barbaro Święta, o wodniakach czerwińskich pamiętaj”

Spotkanie organizacyjne dla płynących w piątek 26 lipca po Mszy Św. wieczornej w sali parafialnej.

Serdecznie zapraszamy, aby pojechać autokarem do Płocka, i tam razem z naszymi Wodniakami uczestniczyć w tej wyjątkowej Eucharystii. Koszt wyjazdu 20 zł. Zapisy w zakrystii lub kancelarii. Wyjazd autokaru z Czerwińska ok. godz. 11.30.


Program pielgrzymki:

05.15 – zbiórka przy nabrzeżu bulwar wiślany Czerwińsk nad Wisłą

6.00 – Anioł Pański i rozpoczęcie pielgrzymki

9.00 – przystanek w Kępie Polskiej

13.00 – Msza Św. w Katedrze Płockiej

14.30 – Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Płocku – obiad

15.00 – Koronka do Miłosierdzia Bożego - Sanktuarium Miłosierdzia Bożego

15.30 – zakończenie pielgrzymki – odpłynięcie łodziami

16.00 – odjazd autokarem do Czerwińska nad Wisłą




Św. Barbara, patronka wodniaków, szyprów, flisaków,rybaków i marynarzy!

Wzdłuż wsi i miasteczek nadwiślańskich – również i w Czerwińsku nad Wisłą, to właśnie św. Barbara uchodziła jeszcze na początku ubiegłego wieku za byt, co prawda duchowy, ale przez powszechność jej kultu, niemal swojski. Jako patronka konania i dobrej śmierci czczona była przez rzesze ludności zawodowo związanej z pracą na rzece: szyprów, flisaków i rybaków. Przedstawiciele tych zawodów byli bowiem bardziej niż inni narażeni na utratę życia i zdrowia. Kult św. Barbary najdłużej utrzymał się wśród rybaków, którzy pracowali na Wiśle jeszcze do końca ubiegłego wieku. Ich religijność nie była jednak już tak gorliwa i powszechna jak choćby w latach międzywojennych Patronka wodniaków miała swe miejsca kultu rozrzucone wzdłuż całego wiślanego szlaku. Kaplice, ołtarze, obrazy i sztandary jej poświęcone znajdowały się często w kościołach pod wezwaniem innych, „znaczniejszych” świętych. Ich fundatorzy to zazwyczaj właśnie flisacy i rybacy. Wcześniej odbiciem religijności rybaków były bractwa zawodowe skupione pod sztandarem św. Barbary , które wywodziły się z średniowiecznych bractw cechowych. Wiele z nich funkcjonowało jeszcze w XIX wieku. Bogobojny rybak utożsamiał mękę św. Barbary ze swoim życiem, wypełnionym ciężką pracą i niepewną egzystencją. Ponieważ ciągle był narażony na niebezpieczeństwo, modlił się do swojej patronki rano, przed wyruszeniem na połów oraz dziękował jej po szczęśliwym powrocie do domu.
Barbara wywodziła się z pogańskiej rodziny z Nikodemii. Gdy jej ojciec dowiedział się, że została chrześcijanką chciał ją zmusić do wyparcia się wiary i zawiadomił władze. Barbarę uwięziono w wieży, gdzie przed śmiercią miał się jej objawić anioł z kielichem i hostią. Ścięta mieczem prawdopodobnie około r. 305 podczas prześladowań za panowania cesarza Maksymiliana Galeriusza (305-311). Artur Trapszyc

HERMA ŚW. BARBARY !

Historia relikwii świętej Barbary dotyczy też Polski. W połowie XIII wieku papież Innocenty IV wysyła do Danii relikwie św. Barbary, w dowód przyjaźni i w celu umocnienia pozycji przyjaciela z czasów studenckich, króla Eryka IV. Niestety relikwia czaszki męczennicy wraz ze specjalnym dokumentem, potwierdzającym autentyczność szczątków świętej nigdy nie dotarła do Danii. Statek, którym płynął wysłannik papieża zatonął na Bałtyku w czasie burzy w okolicach Oksywia. Legat papieski razem z relikwiami dostał się do niewoli ludów zamieszkujących teren obecnych Kaszub. Z rąk ich został uwolniony przez biskupa z Kamienia zmierzającego na spotkanie do Gdańska z księciem Świętopełkiem II. Książę postanowił relikwię umieścić w swoim zamku w Sartowicach nieopodal Świecia. Warowni ta została zdobyta przez rycerzy Zakonu Krzyżackiego, relikwia wywieziona do Chełmna a następnie do Starogardu. Tutaj przebywała przez ok. 200 lat. Wiadomo, że fragmenty czaszki umieszczone były w srebrnej hermie, relikwiarzu w kształcie kobiecego popiersia. Oprócz głowy przechowywano w XV stuleciu również ramię świętej Barbary.
Następnie relikwie zostały przeniesione do Malborka, a w 1457, gdy Krzyżacy opuszczali miasto i zamek, obie relikwie zostały przejęte przez króla Kazimierza Jagiellończyka. W nagrodę za wierność królowi część relikwii otrzymał Gdańsk, lecz tam zostały one zniszczone w XVI w. po wprowadzeniu w mieście reformacji a sam relikwiarz został przetopiony na monety z napisem „Broń nas Chryste” na znak niezależności miasta od króla. Druga z relikwii, herma z cząstką głowy św. Barbary trafiła do kościoła przy klasztorze kanoników regularnych w Czerwińsku nad Wisłą. Cenne wotum przetrwało do dzisiaj i jest wystawiane w Muzeum Diecezjalnym w Płocku.

W niedzielę 21 lipca 2019 r. w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Czerwińsku nad Wisłą po każdej Mszy Św. o godz. 7.00, 8.30, 10.00, 11.30, 17.00 nastąpi poświęcenie pojazdów. Podczas każdej Mszy Św. prosić będziemy Pana Boga przez wstawiennictwo Matki Bożej Pocieszenia i Św. Krzysztofa o łaski i błogosławieństwo dla kierowców oraz wszystkich użytkowników dróg. Po Mszy Św. Kapłan święcić będzie pojazdy wodą święconą przy pomniku ŚP + Ks. Eugeniusza Gruberskiego. Pojazdy parkujemy na parkingu /klasztorek/.
Serdecznie zapraszamy.


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
MODLITWA POŚWIĘCENIA POJAZDÓW I BŁOGOSŁAWIEŃSTWO KIEROWCÓW

Pan z wami.
I z duchem twoim.
Boże, który mocą swojego słowa stworzyłeś cały wszechświat i dałeś człowiekowi władzę nad całym stworzeniem oraz moc doskonalenia świata według zamysłów Twojej woli; spraw, aby pojazdy, dzieło Twoje i pracy ludzkiej, dzięki Twemu błogosławieństwu służyły dla dobra człowieka, jego pracy i wypoczynku. Za wstawiennictwem Matki Bożej Pocieszenia i św. Krzysztofa, patrona kierowców i podróżujących, ustrzeż Panie wszystkich, którzy będą korzystali z tych pojazdów, od wszelkich nieszczęść duszy i ciała, aby bezpiecznie mogli dojechać do wyznaczonego celu. Niech zebrani tu kierowcy i ich pojazdy będą pobłogosławione dla Twojej chwały i pożytku ludzkiego w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Amen.

KOŃCOWE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO (Lb 6,24-26)
Niech Cię Pan błogosławi i strzeże. Amen.
Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą i niech cię obdarzy swą łaską. Amen.
Niech zwróci ku tobie swoje oblicze i niech cię obdarzy pokojem. Amen.
Niech Was tu obecnych błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec, i Syn i Duch Święty. Amen.
*******************************************************************************
Modlitwa kierowcy.
O Panie, daj mi pewną rękę, dobre oko, doskonałą uwagę, bym nie pozostawił za sobą płaczącego człowieka. Ty jesteś Dawcą Życia - proszę Cię przeto, spraw bym nie stał się przyczyną śmierci tych, którym Ty dałeś życie. Zachowaj, o Panie, wszystkich którzy będą mi towarzyszyć od jakichkolwiek nieszczęść i wypadków.
Naucz mnie, bym kierował pojazdem dla dobra drugich i umiał opanować pokusę przekraczania granicy bezpieczeństwa szybkości. Spraw, aby piękno tego świata, który stworzyłeś, wraz z radością Twej łaski, mogły mi towarzyszyć na wszystkich drogach moich.
W imię Ojca i Syna i Duch Świętego. Amen.

Litania do św. Krzysztofa

Kyrie, elejson,
Chryste, elejson,
Kyrie, elejson,
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas,
Ojcze z nieba, Boże, ~ zmiłuj się nad nami,
Synu Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, jedyny Boże,
Święta Maryjo, ~ módl się za nami,
Święty Krzysztofie, podświadomie szukający Boga,
Święty Krzysztofie, pragnący służyć Najsilniejszemu Władcy,
Święty Krzysztofie, pracujący dla dobra bliźnich,
Święty Krzysztofie, mężnie walczący z żywiołem,
Święty Krzysztofie, przez Dzieciątko Jezus nawiedzony,
Święty Krzysztofie, dźwigający Tego, który ciężar grzechów świata nosił,
Święty Krzysztofie, cudem zakwitnięcia suchej laski odznaczony,
Święty Krzysztofie, apostołem przez Dzieciątko Jezus mianowany,
Święty Krzysztofie, któryś tysiączne serca pogan przeistaczał,
Święty Krzysztofie, Zwycięzco pokus,
Święty Krzysztofie, bohaterski Męczenniku,
Święty Krzysztofie, Patronie pielgrzymów,
Święty Krzysztofie, Patronie podróżujących,
Święty Krzysztofie, Patronie kierowców,
Święty Krzysztofie, Patronie lotników i marynarzy,
Święty Krzysztofie, Patronie kolejarzy,
Święty Krzysztofie, Opiekunie możny,
Święty Krzysztofie, łaską wysłuchań przez Boga nagrodzony,
Bądź nam miłościw, przepuść nam, Panie,
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Panie,
Bądź nam miłościw, ~ wybaw nas, Panie,
Od grzechu każdego, ~ wybaw nas, Panie,
Od katastrof lotniczych i innych, za wstawiennictwem św. Krzysztofa,
Od złych przygód w podróży,
Od śmierci nagłej, zachowaj nas, Panie,
Od burz i powodzi,
Od wojen i wszelkich waśni,
My grzeszni Ciebie prosimy, ~ wysłuchaj nas, Panie,
Abyś nam grzechy nasze odpuścić raczył,
Abyś wstawiennictwo św. Krzysztofa za nami przyjąć raczył,
Abyśmy św. Krzysztofa ufnie na patrona swego obrali,
Abyśmy ufni w Jego opiekę ostrożności nie lekceważyli,
Abyśmy wzorem św. Krzysztofa uczynnymi i miłosiernymi byli,
Abyśmy o zbawieniu wiecznym pamiętali,
Abyśmy szczęśliwą śmiercią życie zakończyli,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
K: Módl się za nami święty Krzysztofie.
W: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Wszechmogący Boże, Stwórco świata i ludzi, błagamy Cię przez zasługi św. Krzysztofa o serca czułe dla bliźnich, pozbawione egoizmu i samolubstwa. Niech wzór św. Krzysztofa, który tak wiernie spełniał Twoje przykazania, rozbudzi w nas miłość bliźniego, posiadającą moc szlachetnego regulowania wszystkich spraw na ziemi. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

„Dekalog” kierowcy:

1. Nie będziesz egoistą na drodze!

2. Nie będziesz ostry w słowach, czynach i gestach wobec innych ludzi!

3. Pamiętaj o modlitwie i uczczeniu św. Krzysztofa, kiedy wyruszasz w drogę - umiej też podziękować!

4. Szanuj pieszych!

5. Nie zabijaj - bądź trzeźwy!

6. Zapnij pasy - będziesz bezpieczny!

7. Nie bądź brawurowy w prędkości!

8. Nie narażaj siebie i innych na niebezpieczeństwo!

9. Pomagaj potrzebującym na drodze!

10. Przestrzegaj przepisy drogowe, szanuj pracę wszystkich Służb drogowych i dbających o bezpieczeństwo!


„Przykazania” kierowcy:

1. Piłeś - nie prowadź.
2. Kierowco, zwolnij !
3. Widzisz rowerzystę, zachowaj ostrożność.
4. Rowerzysto, nie jeźdź po pasach.
5. Kierowco, zapnij pasy i zadbaj o to, aby twoi pasażerowie mieli je zapięte.
6. Kierowco, używaj oświetlenia pojazdu.
7. Kierowco, korzystaj z lusterek.
8. Kierowco, wykonuj bezpiecznie manewry! Nie wyprzedzaj w miejscach niedozwolonych.
9. Kierowco, nie używaj telefonu komórkowego podczas jazdy.
10. Kierowco, stosuj się do przepisów drogowych.


Dziesięć „przykazań”, do których powinien stosować się zmotoryzowany katolik:

I. Nie zabijaj.
II. Niech droga będzie dla ciebie narzędziem jednoczącym osoby, a nie śmiertelnym niebezpieczeństwem.
III. Niech uprzejmość, poprawność i ostrożność pomogą ci wyjść z nieprzewidzianych sytuacji.
IV. Okazuj miłosierdzie i pomagaj bliźniemu w potrzebie, szczególnie gdy jest ofiarą wypadku drogowego.
V. Niech samochód nie będzie dla ciebie przejawem władzy, panowania i okazją do grzechu.
VI. Z miłością przekonuj młodych i nie tylko młodych do tego, by nie siadali za kierownicą, gdy nie są w stanie.
VII. Wspieraj rodziny ofiar wypadków drogowych.
VIII. Doprowadź do spotkania ofiary i sprawcy wypadku we właściwym momencie, ażeby mogli przeżyć wyzwalające doświadczenie przebaczenia.
IX. Na drodze chroń słabszego.
X. Poczuwaj się do odpowiedzialności za innych.



10 „przykazań” dobrego kierowcy

I. Prowadź pojazd zawsze tak abyś nie musiał nikogo przepraszać za swoje błędy.
II. Nie utrudniaj życia innym kierowcom.
III. Miej dużo tolerancji dla innych użytkowników drogi.
IV. Nie pouczaj innych.
V. Droga to nie sala sądowa. Nie musisz nikomu niczego udowadniać.
VI. Ustąp innym, nawet gdy prawo jest po Twojej stronie.
VII. Szanuj przepisy drogowe nie tylko z obawy przed karą.
VIII. Nie czyń sekretów ze swoich zamiarów.
IX. Siedząc za kierownicą myśl i przewiduj.
X. Prowadź pojazd zawsze najlepiej jak potrafisz, ale nigdy – na granicy swoich możliwości.


LEGENDA O ŚW. KRZYSZTOFIE

Wedle tradycji, Św. Krzysztof pochodził z Azji Mniejszej, gdzie poniósł śmierć męczeńską w 250 roku, za czasów panowania cesarza Decjusza.
Z powodu braku szczegółowych informacji o św. Krzysztofie, średniowiecze na podstawie imienia "niosący Chrystusa" stworzyło popularną legendę o tym świętym. Według niej pierwotne imię Krzysztofa miało brzmieć Reprobus (z greckiego Odrażający), gdyż miał on mieć głowę podobną do psa. Wyróżniał się za to niezwykłą siłą. Postanowił więc oddać się w służbę najpotężniejszemu na ziemi panu. Służył najpierw królowi swojej krainy. Kiedy przekonał się, że król ten bardzo boi się szatana, wstąpił w jego służbę. Pewnego dnia przekonał się jednak, że szatan boi się imienia Chrystusa. To wzbudziło w nim ciekawość, kim jest ten Chrystus, którego boi się szatan. Opuścił więc służbę u szatana i poszedł w służbę Chrystusa. Zapoznał się z nauką chrześcijańską i przyjął Chrzest św. Za pokutę i dla zadośćuczynienia, że służył szatanowi, postanowił zamieszkać nad Jordanem, w miejscu, gdzie woda była płytsza, by przenosić na swoich potężnych barkach pielgrzymów, idących ze Wschodu do Ziemi Świętej.
Pewnej nocy usłyszał głos Dziecka, które prosiło go o przeniesienie na drugi brzeg. Kiedy je wziął na ramiona, poczuł ogromny ciężar, który go przytłaczał tak, iż zdawało mu się, że zapadnie się w ziemię. Zawołał: "Kto jesteś, Dziecię?" Otrzymał odpowiedź: "Jam jest Jezus, twój Zbawiciel. Dźwigając Mnie, dźwigasz cały świat". Pan Jezus miał mu wtedy przepowiedzieć rychłą śmierć męczeńską. Ten właśnie fragment legendy stał się natchnieniem dla niezliczonej liczby malowideł i rzeźb św. Krzysztofa. Tradycja miała Reprobusowi nadać tytuł "Krzysztofa", czyli "nosiciela Chrystusa" (gr. Christoforos). Pan Jezus po przyjęciu przez Krzysztofa Chrztu świętego miał mu przywrócić wygląd ludzki.


Święty Krzysztof – opiekun kierowców i pielgrzymów, bezpiecznie prowadzi do celu.


Imię Krzysztof wywodzi się z języka greckiego (Χριστόφορος) i oznacza tyle, co "niosący Chrystusa". O życiu św. Krzysztofa brak pewnych wiadomości. Według późniejszych, ale prawdopodobnych świadectw, opartych na tradycji, św. Krzysztof miał pochodzić z Małej Azji, z prowincji rzymskiej Licji i tam ponieść śmierć męczeńską za panowania cesarza Decjusza ok. 250 roku. Męczennik, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego, jeden z Czternastu Świętych Wspomożycieli.
Patron nagłej śmierci. Miał chronić przed kataklizmami, jak pożar, czy powódź. Przez wzgląd na legendę, patronuje flisakom, żeglarzom, podróżnym, pielgrzymom, przewodnikom.
Jest patronem Ameryki i Wilna; siedzib ludzkich i grodów oraz chrześcijańskiej młodzieży, kierowców, farbiarzy, flisaków, introligatorów, modniarek, marynarzy, pielgrzymów, podróżnych, przewoźników, tragarzy, turystów i żeglarzy. Orędownik w śmiertelnych niebezpieczeństwach. W dzień jego dorocznej pamiątki poświęca się wszelkiego rodzaju mechaniczne pojazdy.
W ikonografii Święty przedstawiany jest jako młodzieniec, najczęściej jednak jako olbrzym przechodzący przez rzekę, na barkach niesie Dzieciątko Jezus, w ręku trzyma maczugę, czasami kwitnącą; także jako potężny mężczyzna z głową lwa. Jego atrybuty to m. in.: dziecko królujące na globie, palma męczeńska, pustelnik z lampą, ryba, sakwa na chleb, wieniec róż, wiosła.
Opowieść o nim kojarzy się z magicznym urokiem, jaki zawsze w umysłach ludzi wiązał się z przekraczaniem wody, przechodzeniem "na druga stronę" - drugą stronę mostu, brodu, rzeki. Przejście przez wodę to odwieczny symbol wielkiej przemiany w życiu (chrztu), podjęcia ważnych decyzji, rozpoczęcia nowego etapu w życiu, także symbol... śmierci. W każdej takiej ciężkiej próbie warto mieć przy sobie opiekuna o nadludzkiej mocy - i stąd pewnie się wzięła popularność św. Krzysztofa.
Kult świętego rozwinął się z końcem V wieku. Jest patronem Ameryki i Wilna, patronem mostów, miast położonych nad rzekami, kierowców, przewoźników, flisaków i żeglarzy, podróżników i pielgrzymów, również patronem dobrej śmierci - szczególnie na wschodzie, a obecnie kierowców. Jest jednym z 14 Wspomożycieli, czyli szczególnych patronów. W dzień świętego Krzysztofa 25 lipca, dzień jego dorocznej pamiątki poświęca się wszelkiego rodzaju pojazdy mechaniczne.
Święto liturgiczne: 25 lipca (w Kościele katolickim), 9 maja (w Kościele prawosławnym).

W niedzielę 07 lipca 2019 r. zapraszamy Parafian, Gości a szczególnie wodniaków, na „Czerwiński Różaniec Wiślany”. Nabożeństwo różańcowe na wodzie rozpoczniemy od Wychódźca a następnie Secymin, Zdziarka, Praga i zakończenie planowane na bulwarze wiślanym w Czerwińsku nad Wisłą

Prosimy wszystkich wodniaków, którzy przybędą łodziami, aby zadbać o konieczne wymogi bezpieczeństwa (odpowiednia liczba osób w łodzi, kapoki itp.).

06 lipca 2019 r. w pierwszą sobotę miesiąca w godzinach od 10:30 - do 15:30 serdecznie zapraszamy do Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Czerwińsku nad Wisłą na „Wieczernik Modlitwy”.
Jest to nabożeństwo dziękczynno - błagalne.
Msza Św. w intencjach Pielgrzymów i Uczestników Wieczernika Modlitwy o godz. 12.00.

Posługę muzyczną podejmuje zespół muzyczny Wspólnoty Dusz Najmniejszych "Najmniejsi" z Łomianek.

www.echomaryi.eu

Zapraszamy również do słuchania Radia Konsolata:

www.konsolata.pl/radio

Zobacz i posłuchaj klikając tutaj

PROGRAM WIECZERNIKA :
Program spotkania:
- Różaniec i Adoracja Najświętszego Sakramentu
- Msza św. w intencji Pielgrzymów
- Przerwa na posiłek
- Modlitwa pod Krzyżem i Koronka do Bożego Miłosierdzia
- Błogosławieństwo indywidualne

O WIECZERNIKACH

Prowadzone są w duchu:

- uwielbienia Boga bogatego w Miłosierdzie,
- wynagradzania Bogu i Matce Najświętszej za wszelkie zło popełniane na świecie.

W intencjach:

- pielgrzymów przybywających do Sanktuarium w Czerwińsku
- ludzi chorych, z prośbą o uzdrowienie duszy
i ciała,
- w intencji rodzin, z prośbą o miłość, jedność
i pokój w rodzinie,
- w intencji Ojczyzny i świata, z prośbą
o miłosierdzie i pokój między narodami.

Uczestnikiem Wieczernika może być każdy wierny, kto:

- ma pragnienie żywej modlitwy we wspólnocie,
- szuka doświadczenia prawdziwej miłości i pokoju Bożego,
- chce wyrazić miłość ku Bogu poprzez ofiarowanie Mu siebie, swojego cierpienia i wynagradzanie za grzechy ludzkości popełniane w dzisiejszym świecie,
- gotów jest okazać miłość bliźniemu poprzez wyproszenie potrzebnych łask

W ramach trwającego wydarzenia o charakterze historyczno-kulturalnym, nawiązującego do kolejnej rocznicy przeprawy króla Władysława przez Wisłę „Most Jagiełły – Czerwińskie spotkania z historią i kulturą, czyli średniowieczny weekend w Czerwińsku 2019” organizowanego przez Stowarzyszenie Nasz Czerwińsk nad Wisłą serdecznie zapraszamy 30 czerwca 2019 roku o godz. 12.30 do Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia na historyczną Msze Świętą trydencką według rytu z 1410 roku – taką w jakiej wieki temu uczestniczył król Władysław Jagiełło.

Umiejscowienie wydarzenia na terenie zespołu klasztornego w Czerwińsku nad Wisłą ma istotne znaczenie, bowiem w tym miejscu często bywali dostojnicy kościelni i książęta mazowieccy. W lipcu 1410 r. Władysław Jagiełło po przeprawie przez Wisłę modlił się tu o powodzenie swojej wyprawy przeciwko Krzyżakom, a po zwycięstwie pod Grunwaldem ofiarował klasztorowi swój hełm, który nosił w bitwie. Klasztor w Czerwińsku uznawany jest obecnie za romański klejnot Mazowsza. Od XII wieku pełnił ważne funkcje religijne oraz obronne i był niemym świadkiem ważniejszych wydarzeń patriotycznych naszego kraju. Wydarzenie Most Jagiełły pozwoli pokazać społeczeństwu chociaż niewielki fragment tego, co niegdyś widziały mury tego cennego zabytku.

Msza Trydencka - obrzędy
Obrzędy
MSZY ŚWIĘTEJ TRYDENCKIEJ
według rytu rzymskiego

Objaśnienia

K. = Kapłan
W. = Wierni
+ = Znak Krzyża

Tekst na podstawie "Mszału Rzymskiego z dodaniem Nabożeństw Nieszpornych" , opactwo św.św. Piotra i Pawła w Tyńcu, Imprimi potest: Petrus Rostworowski, O.S.B. Prior Archiabbatiae Tyniecensis, Imprimatur: Brugis, die 31 Maii 1956, M. de Keyzer, vic. gen.

MSZA WIERNYCH

CZĘŚĆ PIERWSZA

14. Offertorium - Ofertorium
Kapłan całuje ołtarz i pozdrawia wiernych wżywając wszystkich do modlitwy.


S. Dominus vobiscum.
M. Et cum spiritu tuo.
S. Oremus K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. Modlmy sie.

Podczas ofiarowania chór śpiewa antyfonę offertorium z danego dnia. We Mszach cichych kapłan sam ją odmawia. W chwili ofiarowania oddajmy Panu Jezusowi całe nasze życie, wszystkie poczynania, troski i radości; niech On złoży te dary nasze przed Tronem Bożym w niebie.

15. Ofiarowanie Chleba
Kapłan odkrywa kielich, ministrant dzwoni. Następnie wznosząc patenę kapłan ofiarowuje chleb.


Suscipe sancte Pater omnipotens aeterne Deus, hanc immaculatam hostiam, quam ego indignus famulus tuus offero tibi Deo meo vivo et vero, pro innumerabilibus peccatis et offensionibus et negligentiis meis, et pro omnibus circumstantibus, sed et pro omnibus fidelibus Christianis vivis atque defunctis: ut mihi et illis proficiat ad salutem in vitam aeternam. Amen. Przyjmij, Ojcze święty, wszechmocny, wiekuisty Boże, tę hostię niepokalaną, którą ja niegodny sługa Twój, ofiarowuje Tobie, Bogu mojemu żywemu i prawdziwemu, za niezliczone grzechy, zniewagi i niedbalstwa moje, za wszystkich tu obecnych, a także za wszystkich wiernych Chrześcijan, żywych i umarłych, aby mnie i im posłużyła do zbawienia w życiu wiekuistym. Amen.

Czyniąc pateną znak krzyża, składa chleb na ołtarzu.

16. Przygotowanie wina i wody
Ministranci przynoszą ampułki z winem i wodą. Kapłan przeszedłszy na stronę Lekcji wlewa do kielicha wino i kilka kropel wody, którą błogosławi (za wyjątkiem Mszy żałobnych). To połączenie wina i wody czyni na pamiątkę krwi i wody, którą spłynęła z boku Chrystusa. Woda jest tez symbolem wiernych, którzy wraz z Chrystusem, głową Kościoła, są złączeni jak woda z winem i z Nim ofiarowują się Bogu Ojcu.


Deus, qui humanae substantiae dignitatem mirabiliter condidisti, et mirabilius reformasti: da nobis per hujus aquae et vini mysterium, ejus divinitatis esse consortes, qui humanitatis nostrae fieri dignatus est particeps, Jesus Christus, Filius tuus, Dominus noster: Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus; per omnia saecula saeculorum. Amen. Boże, któryś godność natury ludzkiej, przedziwnie stworzył i jeszcze przedziwnej naprawił, spraw przez tę tajemnicę wody i wina, abyśmy mieli uczestnictwo w Bóstwie Tego, który raczył stać się uczestnikiem człowieczeństwa naszego, Jezus Chrystus, Syn Twój, Pan nasz, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg: przez wszystkie wieki wieków. Amen.

17. Ofiarowanie wina.
Na środku ołtarza, kapłan podnosi kielich, a następnie czyni nim znak krzyża nad ołtarzem.


Offerimus tibi Domine, calicem salutaris, tuam deprecantes clementiam: ut in conspectu divinae majestatis tuae, pro nostra et totius mundi salute cum odore suavitatis ascendat. Amen. Ofiarujemy Ci, Panie, kielich zbawienia, Twojej żebrząc łaskawości, aby jako wonność wdzięczną wzniósł się przed oblicze Twego Boskiego Majestatu za nasze i całego świata zbawienie. Amen.

18. Polecenie ofiar.
Kapłan pochylony odmawia modlitwę Azariasza w piecu gorejącym (Dan. III, 39-40)


In spiritu humilitatis, et in animo contrito suscipiamur a te Domine: et sic fiat sacrificium nostrum in conspectu tuo hodie, ut placeat tibi Domine Deus. W duchu pokornych i w sercu skruszonych, przyjm nas, o Panie, i niech ofiara nasza tak się dziś przed obliczem Twoim dokona, aby się podobała Tobie, Panie Boże.

Czyniąc znak krzyża kapłan prosi, aby Duch Święty ofiarę pobłogosławił.


Veni sanctificator omnipotens aeterne Deus, et (+) benedic hoc sacrificium tuo sancto nomini praeparatum. Przyjdź, Dawco świętości, wszechmogący wiekuisty Boże, i pobłogosław (+) tę ofiarę przygotowaną dla chwały świętego Imienia Twojego.

Kadzenie (tylko w Mszach uroczystych)

19. Lavabo - Umycie rąk
Ministranci przynoszą utensylia do Lavabo. Kapłan po okadzeniu lub zaraz po poleceniu ofiar przechodzi na stronę Lekcji i umywa palce rąk. Jest to przypomnienie, że należy obudzić skruchę, aby móc przystąpią do ofiary z duszą czystą.
Psalm 25


Lavabo inter innocentes manus meas: et circumdabo altare tuum Domine. Ut audiam vocem laudis: et enarrem universa mirabilia tua. Domine dilexi decorem domus tuae, et locum habitationis gloriae tuae. Ne perdas cum impiis Deus animam meam: et cum viris sanguinum vitam meam. In quorum manibus iniquitates sunt: dextera eorum repleta est muneribus. Ego autem in innocentia mea ingressus sum: redime me, et miserere mei. Pes meus stetit in directo: in ecclesiis benedicam te Domine. Gloria Patri... Umywam ręce na znak niewinności: I obchodzę ołtarz Twój Panie. Ażeby śpiewać głośno chwałę Twoją, Aby wysławiać wszystkie cuda Twoje. Umiłowałem, Panie, piękność domu Twego, Stałe mieszkanie Twego Majestatu. Nie trąc mnie, Boże, razem z grzesznikami, Ni życia mego z mężami krwawymi. Ich ręce bowiem splamione zbrodniami, Prawica pełna zapłaty przekupstwa. Ja zaś swe życie wiodę w uczciwości, Ratuj mnie przeto, bądź mi litościwy. Nogi moje stoją na gruncie bezpiecznym: Pragnę Cię chwalić w gronie sług Twoich, Panie. Chwała Ojcu.

"Gloria Patri" opuszcza się w okresie Męki Pańskiej i we Mszach żałobnych.

20. Polecenie ofiar Trójcy Świętej
Kapłan pochylony na środku ołtarza, mówi:


S. Suscipe sancta Trinitas hanc oblationem, quam tibi offerimus ob memoriam passionis resurrectionis et ascensionis Jesu Christi Domini nostri: et in honorem beatae Mariae semper virginis, et beati Joannis Baptistae, et sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, et istorum, et omnium Sanctorum: ut illis proficiat ad honorem, nobis autem ad salutem: et illi pro nobis intercedere dignentur in coelis, quorum memoriam agimus in terris. Per eumdem Christum Dominum nostrum. Amen. Przyjmij, Trójco Święta, tę ofiarę, którą Ci składamy na pamiątkę męki, zmartwychwstania i wniebowstąpienia Jezusa Chrystusa, Pana naszego, oraz na cześć Najświętszej Maryi Zawsze Dziewicy, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła, a także tych (których szczątki są w ołtarzu i wszystkich świętych: niech posłuży im ku chwale, nam zaś pomoże do zbawienia; niechaj ci, których ze czcią wspominamy na ziemi, raczą orędować za nami w niebie: przez tegoż Chrystusa, Pana Naszego. Amen.

21. Wezwanie do modlitwy i Sekreta
Kapłan całuje ołtarz i zwraca się do wiernych prósząc o szczególne skupienie i zjednoczenie w modlitwie.


S. Orate, fratres, ut meum ac vestrum sacrificium acceptabile fiat apud Deum Patrem omnipotentem. K. Módlcie się, Bracia, aby moja i wasza ofiara była przyjęta przez Boga Ojca wszechmogącego.

Odpowiadamy głośno z ministrantem:


M. Suscipiat Dominus sacrificium de manibus tuis ad laudem et gloriam nominis sui, ad utilitatem quoque nostram, totiusque Ecclesiae suae sanctae. W. Niech przyjmie Pan ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę Imienia swego, oraz na pożytek nasz i całego świętego Kościoła swego.

Kapłan odpowiada po cichu:


S. Amen. K. Amen.

Po czym, z rękami nad ofiara, odmawia modlitwę (lub modlitwy) przypadającą na dany dzien., w której poleca ofiary Bogu. Jest ona zwana sekretą prawdopodobnie dlatego, że była odmawiana po cichu. Po ostatniej z nich kapłan mówi głośno:


S. Per omnia saecula saeculorum.

M. Amen.
K. Przez wszystkie wieki wieków.

W. Amen.

CZĘŚĆ DRUGA

Kapłan, dokonując ofiary mocą Chrystusową, zanosi do Boga modlitwę uwielbienia i dziękczynienia. Dlatego nazywamy ją eucharystyczną (eucharystein - dzieki czynic). Dwa razy jednak tę modlitwę przerywa, aby odmówic modlitwę wstawienniczą.

22. Prefacja czyli Przedśpiew

Dialog przed Prefacją


S. Dominus vobiscum.
M. Et cum spiritu tuo.
S. Sursum corda.
M. Habemus ad Dominum.
S. Gratias agamus Domino Deo nostro.
M. Dignum et justum est. K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. W górę serca,
W. Mamy je ku Panu.
K. (Pochylając głowę) Czyńmy dzięki Panu Bogu naszemu.
W. Godne jest to i sprawiedliwe.

Prefacja o Trójcy Przenajświętszej
Odmawiana w niedziele zwykle


S. Vere dignum et justum est, aequum et salutare, nos tibi semper, et ubique gratias agere: Domine sancte, Pater omnipotens, aeterne Deus. Qui cum unigenito Filio tuo, et Spiritu Sancto, unus es Deus, unus es Dominus: non in unius singularitate personae, sed in unius Trinitate substantiae. Quod enim de tua gloria, revelante te, credimus, hoc de Filio tuo, hoc de Spritu sancto, sine differentia discretionis sentimus. Ut in confessione verae, sempiternaeque Deitatis, et in personis proprietas, et in essentia unitas, et in majestate adoretur aequalitas. Quam laudant Angeli, atque Archangeli, Cherubim quoque ac Seraphim: qui non cessant clamare quotidie, una voce dicentes: K. Prawdziwie jest to godnie i sprawiedliwie, słusznie i zbawiennie, abyśmy zawsze i wszędzie dzięki Tobie czynili, Panie święty, Ojcze wszechmogący, wiekuisty Boże; Ty z jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym jeden jesteś Bóg, jeden Pan, nie jednością jedynej osoby, ale w trzech Osobach jednej Istoty. Co bowiem z objawienia Twego wierzymy o Twojej chwale, toż o Synu, to i o Duchu Świętym, bez żadnej różnicy utrzymujemy; tak, iż wyznając prawdziwie i wiekuiste Bóstwo, wielbimy Osób odrębność, w Istocie jedność i równość w Majestacie. Co też wychwalają Aniołowie i Archaniołowie, Cherubiny i Serafiny, którzy nie przestają wołać codziennie, mówiąc jednogłośnie:

23. Sanctus - Święty
Kapłan pochyla się i mówi, a ministrant trzykroć dzwoni


S. Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dominus Deus Sabaoth. Pleni sunt coeli et terra gloria tua. Hosanna in excelsis. K. Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokości.

Czyniąc znak krzyża:


Benedictus qui venit in nomine Domini. Hosanna in excelsis. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości.

KANON MSZY SWIĘTEJ



Modlitwy Kanonu, którego pochodzenie sięga pierwszych wieków Kościoła, odzwierciedlają dokładnie myśl Apostołów i Zbawiciela. Dlatego powinniśmy z wielką czcią i radością odmawiać z kapłanem te modlitwy, które uświęciła tak starodawna tradycja.

24. (Pierwsza) modlitwa wstawiennicza
Kapłan ogólnie poleciwszy ofiarę wstawia się (a) za cały Kościół wojujący (b) za biorących udział w ofierze (c) w łączności z Kościołem tryumfującym. "Naprzód należy polecić ofiary i wtedy wygłosić imiona tych, których należy" (św. Innocenty I 417). Imiona odczytywano z tabliczek zwanych dyptychami. Wypisywano na nich imiona żywych i umarłych, których polecano modlitwom wiernych, oraz imiona świętych, których przy ofierze w dniu danym wspominano.

Te Igitur - ogólne polecenie ofiar


Te igitur clementissime Pater, per Jesum Christum Filium tuum Dominum nostrum, supplices rogamus ac petimus, uti accepta habeas, et benedicas haec (+) dona, haec (+) munera, haec (+) sancta sacrificia illibata. Ciebie wiec, najmiłościwszy Ojcze, przez Jezusa Chrystusa Syna Twojego, Pana naszego, pokornie błagamy i prosimy: przyjmij te (+) dary, te (+) daniny, te (+) święte, nieskalane ofiary.

In Primis - Za Kosciół wojujący


In primis quae tibi offerimus pro Ecclesia tua sancta Catho- lica quam pacificare, custo- dire, adunare, et regere digneris toto orbe terrarum: una cum famulo tuo Papa nostro N. et Antistite nostro "N." et omnibus orthodoxis, atque Catholicae et Apostolicae fidei cultoribus. Składamy Ci je przede wszystkim za Kościół Twój Święty, powszechny: racz Go obdarzyć pokojem, strzec, jednoczyć i rządzić Nim na całym okręgu ziemskim, wraz ze sługą Twoim Papieżem naszym N., i Biskupem naszym N., i ze wszystkimi prawowiernymi powszechnej i apostolskiej wiary wyznawcami.

Memento - za uczestników (wspomnienie żywych)


Memento Domine famulorum, famularumque tuarum "N." et "N." et omnium circumstantium, quorum tibi fides cognita est, et nota devotio, pro quibus tibi offerimus: vel qui tibi offerunt hoc sacrificium laudis pro se, suisque omnibus: pro redemptione animarum suarum, pro spe salutis et incolumitatis suae: tibique reddunt vota sua aeterno Deo vivo et vero. Pomnij, Panie na sługi i służebnice Twoje N.N. i na wszystkich tu obecnych, których wierność jest Ci wiadoma, a gorliwość znana, za których tobie ofiarujemy i którzy Ci składają tę ofiarę uwielbienia za siebie samych i za wszystkich swoich, za odkupienie dusz swoich, w nadziei zbawienia i ocalenia swego, oddając dary swoje, Tobie, Bogu wiecznemu, żywemu i prawdziwemu.

Communicantes - w lacznosci z Kosciolem tryumfujacym


S. Communicantes, et memoriam venerantes, in primis gloriosae semper virginis Mariae genitricis Dei et Domini nostri Jesu Christi: sed {et beati Joseph, ejusdem virginis sponsi} et beatorum Apostolorum ac martyrum tuorum, Petri et Pauli, Andreae, Jacobi, Joannis, Thomae, Jacobi, Philippi, Bartholomaei, Matthaei, Simonis et Thaddaei: Lini, Cleti, Clementis, Xysti, Cornelii, Cypriani, Laurentii, Chrysogoni, Joannis et Pauli, Cosmae et Damiani, et omnium sanctorum tuorum: quorum meritis precibusque concedas, ut in omnibus protectionis tuae muniamur auxilio. Per eumdem Christum Dominum nostrum. Amen. W świętym obcowaniu, ze czcią wspominamy przede wszystkim wsławioną zawsze Dziewicę Maryję, Rodzicę Boga, Pana naszego, Jezusa Chrystusa, a także Świętych Apostołów i Męczenników Twoich:(Apostołów) Piotra i Pawła, Andrzeja, Jakuba Jana, Tomasza, Jakuba, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Szymona, i Tadeusza, (Papieży) Linusa, Kleta, Klemensa, Ksystusa, Korneliusza, (Męczenników Cypriana, Wawrzyńca, Chryzogona, Jana i Pawła, Kosmę i Damiana, i wszystkich Świętych Twoich: racz dla ich zasług i modlitw wspierać nas w każdej potrzebie pomocą Swojej opieki. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen.

25. Hanc Igitur - prośba o przyjęcie ofiary
Kapłan wyciąga dłonie nad Hostią i kielichem, a gdy zaczyna błogosławić, ministrant dzwoni: - wierni klękają.


Hanc igitur oblationem servitutis nostrae, sed et cunctae familiae tuae, quaesumus, Domine, ut placatus accipias: diesque nostros in tua pace disponas, atque ab aeterna damnatione nos eripi, et in electorum tuorum jubeas grege numerari. Per Christum Dominum nostrum. Amen. Prosimy Cię przeto, Panie, abyś tę ofiarę sług Twoich i całej rodziny Twojej miłościwie przyjął, dni życia naszego w pokoju swym ustalił i zechciał od wiecznego potępienia nas wybawić i zaliczyć w poczet wybranych Twoich. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

26. Quam Oblationem - Prośba o przeistoczenie
Kulminacyjnym punktem w Ofierze Mszy Świętej jest przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Pańską. Ofiara, które się spełnia na ołtarzu, jest ta ofiara, która się dokonała na Kalwarii. Ten sam Kapłan i Ofiara ta sama. Wzbudźmy w sobie wiarę w obecność Chrystusa pod postaciami chleba i wina mówiąc po cichu, podczas podniesienia słowa św. Tomasza: Pan Bóg i Bóg mój. (7 lat odp. dla tych, co mówią codzień odp. zup. raz na tydzień pod zwykłymi warunkami. S. Pen. 26, I, 1937)


Quam oblationem tu, Deus, in omnibus, quaesumus benedictam (+), adscriptam (+), ratam (+), rationabilem, acceptabilemque facere digneris: ut nobis Corpus (+), et Sanguis (+) fiat dilectissimi Filii tui Domini nostri Jesu Christi. Wsród wszystkich ofiar, prosimy Cię, Ty Boże, racz te pobło+gosławić, u+znać, za+twierdzić, prawdziwą i miłą sobie uczynić, tak, żeby stała się dla nas Cia+łem i Krwią (+) najmilszego Syna Twojego, Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

27. Konsekracja chleba
Kapłan bierze do rak Hostię


S. Qui pridie quam pateretur, accepit panem in sanctas ac venerabiles manus suas: et elevatis oculis in coelum ad te Deum Patrem suum omnipotentem, tibi gratias agens, benedixit (+), fregit, deditque discipulis suis, dicens: Accipite et manducate ex hoc omnes: Który w przedzień Swej Męki wziął chleb w święte i czczigodne ręce Swoje, a wzniósłszy oczy ku niebu do Ciebie, Boga, Ojca Swego wszechmogącego, Tobie czyniąc dzięki, poblogo+sławił, połamał i rozdał uczniom Swoim, mówiąc: Bierzcie i pożywajcie z niego wszyscy:

Kapłan pochyla się nad Hostią


HOC EST ENIM CORPUS MEUM. TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE.

Gdy kapłan podnosi Hostię Najświętszą, ministrant dzwoni, a wierni adorują w ciszy.

28. Konsekracja wina
Kapłan bierze do rąk Kielich.


Simili modo postquam coenatum est, accipiens et hunc praeclarum Calicem in sanctas ac venerabiles manus suas: item tibi gratias agens, bene + dixit, deditque discipulis suis, dicens: Accipite, et bibite ex eo omnes. Podobnież, gdy było po wieczerzy, ujmując i ten przesławny Kielich w święte i czcigodne ręce Swoje, również dzięki Tobie czyniąc, poblogo+sławił i podał uczniom Swoim, mówiąc: Bierzcie i pijcie z niego wszyscy:

Kapłan pochyla się nad Kielichem.


HIC EST ENIM CALIX SANGUINIS MEI, NOVI ET AETERNI TESTAMENTI: MYSTERIUM FIDEI: QUI PRO VOBIS ET PRO MULTIS EFFUNDETUR IN REMISSIONEM PECCATORUM. TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ, NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA: TAJEMNICA WIARY: KTÓRY ZA WAS I ZA WIELU WYLANY BĘDZIE NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.
Haec quotiescumque feceritis, in mei memoriam facietis. To ile razy czynić będziecie, na moją czyńcie pamiątkę.

Gdy kapłan podnosi kielich, ministrant dzwoni: - wierni adorują w ciszy Krew Przenajświętsza

29. Unde Et Memores - Wspomnienie Tajemnicy Odkupienia (Anamneza)
Pamiątka Chrystusa, to nie tylko czcze wspomnienie, ale rzeczywiste uobecnienie całej Tajemnicy Odkupienia - co też podkreśla natychmiast kapłan w następnej modlitwie zwanej "anamneza" czyli "wspomnienie".


S. Unde et memores Domine, nos servi tui, sed et plebs tua sancta, ejusdem Christi Filii tui Domini nostri tam beatae passionis, nec non et ab inferis resurrectionis, sed et in coelos gloriosae ascensionis: offerimus praeclarae majestati tuae de tuis donis ac datis, hostiam (+) puram, hostiam (+) sanctam, hostiam (+) immaculatam, Panem (+) sanctum vitae aeternae, et Calicem (+) salutis perpetuae. Przeto i my słudzy Twoi, Panie, oraz lud Twój święty, wspominając tak błogosławioną Mękę, jak też i Zmartwychwstanie z otchłani i chwalebne Wniebowstąpienie tegoż Chrystusa, Syna Twojego, Pana naszego, ofiarujemy przedostojnemu Majestatowi Twojemu, z darów i dobrodziejstw Twoich, Hostię (+) czystą, Hostię (+) świetą, Hostię (+) Niepokalaną, Chleb (+) święty wiekuistego życia i Kielich (+) zbawienia wiecznego.

30. Supra Quae - Modlitwa o przyjęcie Ofiary bezkrwawej
Bóg łaskawie przyjął ofiary Starego Zakonu, które były tylko figurą Ofiary Chrystusa; o ile bardziej przychylnie raczy wejrzeć na ofiarę Nowego Przymierza.


S. Supra quae propitio ac sereno vultu respicere digneris: et accepta habere, sicuti accepta habere dignatus es munera pueri tui justi Abel, et sacrificium patriarchae nostri Abrahae: et quod tibi obtulit summus sacerdos tuus Melchisedech, sanctum sacrificium, immaculatam hostiam. Racz na nie wejrzeć przejednanym i łaskawym obliczem i przyjąć je tak mile, jak mile przyjąć raczyłeś dary sprawiedliwego sługi Twego Abla i ofiarę Patryarchy naszego Abrahama i tą, którą Ci złożył najwyższy Kapłan Melchizedech, ofiarę świętą, Hostię niepokalaną.

31. Druga modlitwa wstawiennicza
Kapłan pochylony nad ołtarzem, modli się o łaski dla uczestników Ofiary.
Owym aniołem, który ma ofiarę przedstawić jest sam Chrystus. Według innych jest nim Duch Św. lub jakiś anioł ofiarnik.

Supplices - za uczestników Ofiary


Supplices te rogamus, omnipotens Deus; jube haec perferri per manus sancti Angeli tui in sublime altare tuum, in conspectu divinae majestatis tuae: ut quotquot ex hac altaris participatione, sacrosanctum Filii tui Corpus (+) et Sanquinem (+) sumpserimus omni benedictione coelesti et gratia repleamur. Per eumdem Christum, Dominum nostrum. Amen. Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, rozkaz, by ręce świętego Anioła Twego zaniosły tę Ofiarę na niebiański Twój ołtarz, przed oblicze Boskiego Majestatu Twego, abyśmy wszyscy, tego ołtarza uczestnicy, pożywając przenajświętsze + Ciało i Krew + Syna Twego, otrzymali z niebios pełnię błogosławieństwa i łaski. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Memento - za zmarłych


Memento etiam, Domine, famulorum famularumque tuarum "N." et "N." qui nos praecesserunt cum signo fidei, et dormiunt in somno pacis. Pomnij tez, Panie, na sługi i służebnice Twoje NN., którzy nas wyprzedzili ze znamieniem wiary i śpią snem pokoju.(Przypomnij, za kogo się modlisz)
Ipsis Domine, et omnibus in Christo quiescentibus, locum refrigerii, lucis et pacis, ut indulgeas, deprecamur. Per eumdem Christum Dominum nostrum. Amen. Błagamy Cię, Panie, użycz im i wszystkim tym, którzy w Chrystusie spoczywają, miejsca ochłody, światła i pokoju. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Nobis Quoque Peccatoribus - w łącznosci z Kościołem tryumfującym
Kapłan bije się w piersi, ministrant raz dzwoni.


Nobis quoque peccatoribus famulis tuis, de multitudine miserationum tuarum sperantibus, partem aliquam et societatem donare digneris, cum tuis sanctis Apostolis et Martyribus: cum Joanne, Stephano, Matthia, Barnaba, Ignatio, Alexandro, Marcellino, Petro, Felicitate, Perpetua, Agatha, Lucia, Agnete, Caecilia, Anastasia, et omnibus sanctis tuis: intra quorum nos consortium, non aestimator meriti, sed veniae, quaesumus, largitor admitte. Per Christum Dominum nostrum. Nam także, grzesznym sługom Twoim, którzy pokładamy nadzieję w mnóstwie litości Twojej, racz dąć jakiś udział i obcowanie ze świętymi Twoimi Apostołami i Męczennikami: Janem (Chrzcicielem), Szczepanem (Diakonem), Maciejem (Apostołem), Barnabą, Ignacym (Biskupem) Aleksandrem, Marcelinem, Piotrem,(Męczennice) Felicytą, Perpetuą, Agatą, Łucją, Agnieszką, Cecylią, Anastazją, i całym gronem Twych Świętych; dopuść nas, prosimy, do ich współdziedzictwa, nie z naszych zasług biorąc miarę, lecz przebaczeniem obdarzając Przez Chrystusa, Pana naszego.

32. Zakończenie


Per quem haec omnia, Domine, semper bona creas, sanctificas (+), vivificas (+), benedicis (+) et praestas nobis. Przez Niego, Panie, te wszystkie dary zawsze dobrymi stwarzasz, uswię+casz, oży+wiasz, błogo+sławisz i nam ich udzielasz.

Kapłan odkrywa kielich i czyni Hostią Św. pięć razy znak krzyża, po czym podnosi kielich wraz z Hostią (małe podniesienie). Jednocześnie wielbi Boga, mówiąc:


Per ipsum (+), et cum ipso (+), et in ipso (+), est tibi Deo Patri (+) omnipotenti, in unitate Spritus (+) Sancti, omnis honor et gloria. Przez + Niego i z + Nim, i w + Nim masz, Boże Ojcze + wszechmogący, w jedności Ducha + Świętego, wszelką cześć i chwałę.
S. Per omnia saecula saeculorum.

M. Amen.
K. Przez wszystkie wieki wieków.

W. Amen.

CZĘŚĆ TRZECIA

33. Pater Noster - Modlitwa Pańska
Teraz po złożeniu Ofiary, następuje uczta. W odpowiedzi na nasze dary, prośby i błagania Bóg udzieli nam pokarmu świętego, w którym są zawarte wszystkie łaski i dobrodziejstwa, bo pokarm ten, to sam Pan Jezus pod postaciami chleba i wina. Jest to stwierdzenie, ze Bóg nas wysłuchał i chce nam dopomóc, jako swym dzieciom. Jako przygotowanie do Komunii św. odmówmy z głębi serca "Ojcze nasz" i prośmy Pana Jezusa, aby to Jego Ciało, które spożywać będziemy, stało się nam lekarstwem dla duszy i ciała


S. Oremus. Praeceptis sakutaribus moniti, et divina institutione formati, audemus dicere: K. Módlmy się. Nauką zbawienną zachęceni i Boskim ustanowieniem przygotowani, ośmielamy się mówić:
Pater noster, qui es in caelis, sanctificetur nomen tuum. Adveniat regnum tuum. Fiat voluntas tua, sicut in caelo et in terra. Panem nostrum quotidianum da nobis hodie. Et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris. Et ne nos inducas in tentationem. Ojcze nasz, Któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje. Przyjdź królestwo Twoje, Bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi: Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie.
M. Sed libera nos a malo.
S. po cichu Amen. W. Ale nas zbaw ode złego.
K. Amen.

Kapłan rozwija ostatnią prośbę:
Libera Nos


Libera nos, quaesumus, Domine ab omnibus malis, praeteris, praesentiset futuris: et intercedente beata et glorio- sa semper Virgine Dei Geni- trice Maria, cum beatis Apostolis tui Petro et Paulo, atque Andrea, et omnibus Sanctis, da propitius pacem in diebus nostris: ut, ope misericordiae tuae adjuti, et a peccato simus semper liberi et ab omni perturba- tione securi. Per eumden Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum. Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus. Wybaw nas, prosimy Cię, Panie od wszelkich nieszczęść przeszłych, obecnych i przyszłych, a za przyczyną Najświętszej i chwalebnej zawsze Dziewicy, Bogarodzicy Maryi, świętych Apostołów Twoich Piotra i Pawła, oraz Andrzeja i wszystkich Świętych, udziel nam miłościwie pokoju za dni naszych, abyśmy wsparci pomocą miłosierdzia Twego i od grzechu byli zawsze wolni i od wszelkiej trwogi bezpieczni. Przez tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg.

34. Łamanie Chleba i modły o pokój
Obrzęd Łamania Chleba jest również symbolem gwałtownej śmierci Chrystusa, połączenie zaś Hostii z Krwią wskazuje na Jego zmartwychwstanie. Pierwszym owocem Eucharystii jest pokój, czyli jedność z Bogiem i jedność między nami.


S. Per omnia saecula saeculorum.
M. Amen.
S. Pax (+) Domini sit (+) semper vobiscum (+).

M. Et cum spiritu tuo.
K. Przez wszystkie wieki wieków.
W. Amen.
K. Pokój (+) Pana niech (+) będzie zawsze z wami (+).

W. I z duchem twoim.

Kapłan wpuszcza cząstkę Hostii Św. do Kielicha, mówiąc


S. Haec commixtio et consecratio Corporis at Sanguinis Domini nostri Jesu Christi fiat accipientibus nobis in vitam aeternam. Amen. To połączenie i poświecenie Ciała i Krwi Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech się nam, którzy je przyjmujemy, przyczyni do żywota wiecznego. Amen.

Agnus Dei - Baranku Bozy
Pochylając się i uderzając się trzykroć w piersi, kapłan mówi:


S. Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, miserere nobis.
Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, dona nobis pacem. K. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. (2 razy)
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem.

35. Modlitwy przed Komunią
Następują trzy ciche prywatne modlitwy kapłana, pięknie przypominające skutki, jakie Komunia ma spowodować w duszach naszych: pokój, uzdrowienie, łaskę Bożą. Opieramy się w tej chwili na zasługach Chrystusa i wierze Kościoła.


Domine Jesus Christe I


Domine Jesu Christe, qui dixisti Apostolis tuis: pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis: ne respicias peccata mea, sed fidem Ecclesiae tuae; eamque secundum voluntatem tuam pacificare et coadunare digneris. Qui vivis et regnas Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen. Panie Jezu Chryste, któryś rzekł Apostołom Twoim: pokój wam zostawiam, pokój Mój wam daje, patrz nie na grzechy moje, lecz na wiarę Twojego Kościoła, i racz go według Twej woli obdarzać pokojem i w jedności umacniać, który żyjesz i królujesz Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Domine Jesu Christe II


Domine Jesu Christe, Fili Dei vivi, qui ex voluntate Patris cooperante Spritu Sancto, per mortem tuam mundum vivificasti: libera me per hoc sacrosanctum Corpus et Sanguinem tuum ab omnibus iniquitatibus meis et universis malis: et fac me tuis semper inhaerere mandatis: et a te nunquam separari permittas: qui cum eodem Deo Patre et Spiritu Sancto vivis et regnas Deus in saecula saeculorum. Amen. Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, który z woli Ojca za sprawa Ducha Świętego, przez śmierć Swoją świat ożywiłeś, wybaw mnie przez to Przenajświętsze Ciało i Krew Twoją od wszelkich nieprawości moich i od wszelkiego zła i spraw, bym zawsze strzegł przykazań Twoich i nie dozwól, bym się kiedykolwiek odłączył od Ciebie, który z tymże Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz Bóg, na wszystkie wieki wieków. Amen.

Perceptio Corporis


Perceptio Corporis tui, Domine Jesu Christe, quod ego indignus sumere praesumo, non mihi proveniat in judicium et condemnationem: sed pro tua pietate prosit mihi ad tutamentum mentis et corporis, et ad medelam percipiendam. Qui vivis et regnas cum Deo Patre in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen. Przyjęcie Ciała Twego, Panie Jezu Chryste, które ja, niegodny sługa, spożywać się ważę, niechaj mi się nie obróci na sąd i potępienie, lecz niechaj raczej posłuży mi ku obronie i uzdrowieniu duszy i ciała: który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

36. Komunia kapłana
Kapłan przyklęka, bierze do rąk Hostię św., aby ją przyjąć i mówi:


Panem coelestem accipiam et nomen Domini invocabo. Chleb niebiański przyjmę i wezwę Imienia Pana.

Trzymając Hostię Świętą w lewej dłoni, kapłan uderza się w piersi trzy razy, a ministrant dzwoni:


Domine, non sum dignus ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanabitur anima mea (ter.) Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł do wnętrza mego, ale rzeknij tylko słowem, a będzie uzdrowiona dusza moja. (trzykrotnie)

Trzymając Hostię Świętą w prawej ręce, kapłan czyni Nią znak krzyża i mówi:


Corpus Domini nostri Jesu Christi custodiat animam meam in vitam aeternam. Amen. Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa niechaj strzeże duszy mojej na żywot wieczny. Amen.

Po chwili kapłan bierze do rąk Kielich i modli się słowami psalmu, który Chrystus odmawiał w czasie Ostatniej Wieczerzy:


Quid retribuam Domino pro omnibus, quae retribuit mihi? Calicem salutaris accipiam, et nomen Domini invocabo. Laudans invocabo Dominum, et ab inicimcis meis salvus ero. Cóż zwrócę Panu za wszystko, co dla mnie uczynił; Kielich zbawienia wezmę i wezwę Imienia Pana. Wielbiąc zawołam do Pana i od nieprzyjaciół moich będę ocalony.
Sanguis Domini nostri Jesu Christi custodiat animam meam in vitam aeternam. Amen. Krew Pana naszego Jezusa Chrystusa niechaj strzeże duszy mojej na żywot wieczny. Amen.

37. Komunia wiernych
Kapłan zwraca się do wiernych z Cyborium i trzymając Hostię Świętą, mówi:


Ecce Agnus Dei, ecce Qui tollit peccata mundi. Oto Baranek Boży: oto który gładzi grzechy świata

Bij się w piersi i mów wraz z ministrantem (kapłanem):


Domine, non sum dignus ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanabitur anima mea (ter.) Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł do wnętrza mego, ale rzeknij tylko słowem, a będzie uzdrowiona dusza moja. (trzykrotnie)

Podając Komunię Świętą, kapłan mówi:


S.Corpus Domini nostri Jesu Christi custodiat animam tuam in vitam aeternam. Amen. Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa niechaj strzeże duszy Twojej na żywot wieczny. Amen.

Gdy wszyscy otrzymali Komunie Świętą, kapłan powraca na ołtarz i umieszcza Cyborium w Tabernakulum.

38. Dziękczynienie

Po czym ministrant bierze ampułki i nalewa wina do kielicha. Kapłan modli się:


Quod ore sumpsimus Domine, pura mente capiamus: et de munere temporali fiat nobis remedium sempiternum. Cośmy usty spożyli, Panie, daj czystym przyjąć umysłem, a dar ten doczesny niech się nam stanie lekarstwem na wieczność

Ministrant polewa palce kapłana winem i wodą - Kapłan modli się.


Corpus tuum, Domine, quod sumpsi, et Sanguis, quem potavi, adhaereat visceribus meis: et praesta, ut in me non remaneat scelerum macula, quem pura et sancta refecerunt sacramenta. Qui vivis et regnas in saecula saeculorum. Amen. Ciało Twe, Panie, które spożyłem, i Krew, którą wypiłem, niech przywrze do mego wnętrza, i spraw, aby zmaza grzechów nie została we mnie, którego czyste i święte posiliły Sakramenta. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Kapłan wyciera kielich i przykrywa go welonem. - Ministrant przenosi Mszał.

39. Communio - Śpiew przy Komunii
Po czym kapłan przechodzi na stronę Lekcji i odczytuje Komunie.

40. Postcommunio - Modlitwy po Komunii


S. Dominus vobiscum.
M. Et cum spiritu tuo.
S. Oremus. K. Pan z wami.
W. I z duchem Twoim.
K. Módlmy sie.

Kapłan odczytuje modlitwę Postcommunio. Dziękujmy razem z kapłanem Panu Bogu, że nas raczył posilić Ciąłem Syna Swego Jezusa Chrystusa i prośmy, aby ta Komunia Św. dała nam siłę do spełnienia naszych obowiązków i doprowadziła do życia wiecznego przez tegoż Chrystusa, Pana naszego, który z Bogiem Ojcem żyje i króluje w jedności Ducha Świętego.


S. Per omnia saecula saeculorum.
M. Amen. K. Przez wszystkie wieki wieków.
W. Amen.

Po skończonych modlitwach kapłan wraca na środek ołtarza, całuje go i zwracając się do wiernych, mówi:


S. Dominus vobiscum.
M. Et cum spiritu tuo.
S. Ite, missa est.
M. Deo gratias. K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. Idźcie, Msza się skończyła.
W. Bogu niech będą dzięki.

41. Placeat Tibi - Ostatnia modlitwa.

Pochylając się nad ołtarzem, kapłan mówi:


S.Placeat tibi, sancta Trinitas, obsequium servitutis meae: et praesta, ut sacrificium quod oculis tuae majestatis indignus obtuli, tibi sit acceptabile, mihique, et omnibus proquibus illud obtuli, sit te miserante propitiabile. Per Christum Dominum nostrum. Amen. O Trójco Przenajświętsza, niechaj Ci miłym będzie hołd służby mojej i spraw aby ta ofiara, którą ja niegodny zaniosłem przed oczy majestatu Twego, była Tobie przyjemna, mnie zaś i wszystkim, za których ją złożyłem, stała się przejednaniem dzięki Twemu miłosierdziu. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Błogosławieństwo
Kapłan całuje ołtarz, a na słowo "Pater" odwraca się do wiernych.


S. Benedicat vos omnipotens Deus, Pater, et Filius (+), et Spiritus Sanctus.
M. Amen. K. Niech was błogosławi wszechmogący Bóg, Ojciec i Syn (+), i Duch Święty.
W. Amen.

42. Ostatnia Ewangelia
Kapłan przechodzi na stronę Ewangelii. Czyni znak krzyża najpierw na ołtarzu, potem na swym czole, ustach i sercu.


S. Dominus vobiscum.
M. Et cum spiritu tue.
S. (+) Initium sancti Evangelii secundum Joannem.
M. Gloria tibi Domine. K. Pan z wami.
W. I z duchem twoim.
K. (+) Początek świętej Ewangelii według Świętego Jana.
W. Chwała Tobie Panie.
In prinicipio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Hoc erat in principio apud Deum. Omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil quod factum est. In ipso vita erat, et vita erat lux hominum: et lux in tenebris lucet, et tenebrae eam non comprehenderunt. Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono to było na początku u Boga. Wszystko przez nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a Życie było Światłością ludzi, a Światłość w ciemnościach świeci, a ciemności Jej nie ogarnęły.
Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Joannes. Hic venit in testimonium, ut testimonium perhiberet de lumine, ut omnes crederent per illum. Non erat ille lux, sed ut testimonium perhiberet de lumine. Był człowiek posłany od Boga, a na imię mu było Jan. Ten przyszedł na świadectwo, aby świadectwo dąć o Światłości, aby przezeń wszyscy uwierzyli. Nie był on Światłością, ale miął świadczyć o Światłości.
Erat lux vera quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum. In mundo erat, et mundus per ipsum factus est, et mundus eum non cognovit. In propria venit, et sui eum non receperunt. Quotquot autem receperunt eum, dedit eis potestatem filios Dei fieri, his qui credunt in nomine ejus. Qui non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis, neque ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt. Było Światło prawdziwe, które oświeca każdego człowieka, gdy na ten świat przychodzi. Ono było na świecie, a świat przez nie został uczynion, a świat Go nie poznał. Do swego przyszło, a swoi Go nie przyjęli. Tym zaś wszystkim, którzy Go przyjęli, dało moc, by się stali synami Bożymi, tym co wierzą w Imię Jego, którzy nie ze krwi, ani z pożądliwości ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
(hic genuflectitur) ET VERBUM CARO FACTUM EST, et habitavit in nobis et vidimus gloriam ejus, gloriam quasi unigeniti a Patre, plenum gratiae et veritatis. (tu wszyscy klękają) A SŁOWO CIAŁEM SIĘ STAŁO i mieszkało między nami. I oglądaliśmy chwałę Jego, chwale jako Jednorodzonego od Ojca, pełnego łaski i prawdy.
M. Deo gratias. W. Bogu niech będą dzięki.
/źródła internetowe/



Przepraw się z Jagiełłą przez Wisłę – średniowieczny weekend w Czerwińsku. Impreza Most Jagiełły 2019 odbędzie się w dniach 29-30 czerwca 2019 r.

Program

Sobota
10:00 – oficjalne rozpoczęcie i przywitanie gości (OGRODY KLASZTORNE)
10:30  – 10:45 – średniowieczny korowód ulicami Czerwińska nad Wisłą
10:45 – 11:30 – prezentacja mostu łyżwowego Jagiełły na Wiśle, symboliczne połączenie wojsk polskich i litewskich, pokazy chorągwiarzy średniowiecznych (BULWAR WIŚLANY) 
11:30  –  17:00  – warsztaty historyczno-bajkowe dla dzieci, warsztaty ciesielskie, rejsy tradycyjnymi łodziami flisaków (BULWAR WIŚLANY)
12:00 – 17:00 – turnieje rycerski i łuczniczy, pokazy i warsztaty tańca dawnego, warsztaty rzemieślnicze (czerpanie papieru, kaligrafia, kowal, garncarz, szewc i inne), gry i zabawy plebejskie, pokazy sokolnicze, alchemiczne, Arena Walk, a także inne atrakcje towarzyszące (OGRODY KLASZTORNE)
17:00 – ogłoszenie wyników turniejów i wręczenie nagród (OGRODY KLASZTORNE)
21:30 – FIRESHOW  – pokaz tańca z ogniem (BULWAR WIŚLANY)

Niedziela

10:00 – 14:00 – Arena Walk (turnieje bezpieczne dla widzów), warsztaty rzemieślnicze, gry i zabawy plebejskie, atrakcje towarzyszące (OGRODY KLASZTORNE)
11:00  – średniowieczny spektakl teatralny w wykonaniu TEATRU TRÓJKĄT (OGRODY KLASZTORNE)
12:30 – tradycyjna Msza św. Łacińska (BAZYLIKA W CZERWIŃSKU NAD WISŁĄ)
13:30  –  średniowieczny spektakl teatralny w wykonaniu TEATRU TRÓJKĄT (OGRODY KLASZTORNE)
/źródła internetowe/


Wszystkie drogi prowadzą do Czerwieńska

Dnia 24 czerwca Jagiełło zajechał do miasta Wolborza, dokąd przybyli dostojnicy Królestwa i gdzie stanęły wszelkie niemal siły zbrojne rycerstwa, oprócz Wielkopolan, którzy dopiero nad Wisłą mieli złączyć się z Królem. Król odbywał narady na zamku biskupów kujawskich. Zjechali się tam posłowie Zygmunta, cesarza rzymskiego i króla węgierskiego Mikołaj de Gara i Ścibor ze Ściborzyc. Za ich pośrednictwem rozejm z Krzyżakami przedłużono do 4 lipca. Pochód wojenny posuwał się ku Wiśle - minął wieś królewską Lubochnię, wieś arcybiskupią Wysokienice i biskupią rudnię żelazną w Samicach na wschód od Skierniewic. Dnia 29 czerwca król znalazł się w Kozłowie, wsi należącej do biskupa poznańskiego, na południe od Sochaczewa położonej.

Tymczasem nad Narwią, pod biskupim Pułtuskiem stanął brat stryjeczny Jagiełły, wielki książę litewski Witold wiodąc około sześciu tysięcy rycerstwa z Litwy i Rusi. Z Pułtuska podążył Witold z wojskiem i taborem na Nasielsk, pod Cieksynem i Borukowem, które należały wtedy do Junoszyców, Przeprawił się przez rzekę Wkrę i stamtąd ruszył na Południe ku Czerwińskowi. Z Witoldem jechał zapewne i biskup płocki Jakób, który tego roku więcej przemieszkiwał w Pułtusku niż w Płocku.

Z Kozłowa Biskupiego ruszył król Władysław Jagiełło w poniedziałek, dnia 30 czerwca gościńcem na Sochaczew i przeprawiwszy się przez Bzurę pomknął drogą nadrzeczną krańcem puszczy ku Wiśle. Minął po drodze oddziały i tabory chorągwi wielkopolskich, które, idąc poprzez Gąbino i Iłowo w ziemi gostyńskiej, zdążały ku Czerwińsku.

Stanął wreszcie król na pobrzeżu Wisły z orszakiem rycerskim, a wojsko rozłożyło się na błoniach dwóch wsi - książęcej podówczas Śladowa i opackiej Kromnowa.

Z dala poza Wisłą, na wysokim wybrzeżu czerwieniły się potężne mury i wysokie wieżyce romańskie świątyni Panny Marii w Czerwieńsku

Poprzez Wisłe, nieco w górę rzeki, naprzeciw starego dojazdu do miasta rozpostarło się dziwo dotąd na Mazowszu nie widziane, długi most łyżwowy na łodziach. Podziwiano jego wielkość, jak również to, że tak nagle, jakby za dotknięciem różdżki czarodziejskiej wyłonił się z wiślanych fal.

Całą zimę pracował nad nim mistrz Jarosław na Kozienicach biegły w rzemiośle wojennym. Ogromne puszcze Kozienickie dostarczyły drzewa, król sporo kóp groszy krakowksch wysypał, a pan starosta radomski Dobrogost Czarny z Odrzywołu herbu Nałęcz miał pieczę nad budową. Spuszczono go Wisłą pod koniec czerwca z Kozienic do Czerwińska
Tym sposobem połączone zostały wybrzeża dwóch księstw - Januszowego, który władał ziemią wyszogrodzką i zakroczymską oraz Ziemowitowego, do którego Sochaczew i Gostynino należały. Sam król pilnował przeprawy. Wyznaczył zbrojne oddziały aby nie dopuścić natłoku i nieporządku – wchodziło wojsko na most w ścieśnionych i równych szykach.

Na Wisłę ściągnęły wszystkie siły zbrojne królestwa polskiego jak i zaciężne cudzoziemskie poczty a także obaj książęta mazowieccy ze swoim rycerstwem. Na polach i błoniach pod Czerwieńśkiem, aż po biskupią Wolę, Gawarzec, Sedlec, Parlino, Wilkowyje i Zarębino rozłożyły się wojska obozem. Jeszcze tego dnia w poniedziałek nadciągnął spoza Narwi wielki książę litewski Witold, ze swoim rycerstwem z Litwy i Rusi. Król wyjechał mu na spotkanie i do obozów swych zaprowadził. Przybył i biskup płocki Jakub ze swoimi prałatami, kanonikami, kapelanami o dworem, wśród którego dumnie nosili się marszałek biskupi i starosta pułtuskiego grodu. Nigdy jeszcze Czerwieńsko i okolice jego tak świetnych gości i takiego mnóstwa rycerzy nie oglądały. Rozbrzmiewały przeróżne języki – polski, czeski, litewski, ruski, dalekich Galów i Burgundów oraz oczywiście uniwersalny czyli łacina. Opat Stanisław podejmował dostojników w konwencie kanoników regularnych. Blisko cztery dni spędził król Władysław z księciem Witoldem w Czerwińsku, dopóki nie pościągały chorągwie wszystkich ziem Królestwa i nie przeprawiły się przez Wisłę.
W poniedziałek 30 czerwca przybył do Czerwieńska rycerz Dobiesław Skoraczewski, jako wysłannik posłów węgierskich Mikołaja de Gara i Ścibora ze Ściborzyc. Trafił właśnie na popołudnie – widział przeprawę przez Wisłę i przybycie wojsk wielkiego księcia. Gdy porozumiał się z królem co do dnia i miejsca przyszłego spotkania z posłami, zaopatrzony w listy żelazne powrócił do swoich mocodawców rezydujących w tym czasie w Toruniu. Gdy opowiedział o tym co widział w obozie królewskim wielki mistrz nie dał mu wiary: „Bajki to są wierutne, które ten człowiek prawi. Oto przybyli do Torunia godni wiary szpiegowie nasi i opowiadają, jako król polski na Nadwiślu błąka się i nie może przeprawić przez Wisłę i że wielu już z jego rycerstwa szukając brodów potonęło. Wiemy także, iż książę Witold stoi nad Narwią, lecz nie ma odwagi przekroczyć jej!”

We czwartek, dnia 3 lipca Władysław król polski wysłuchał z całą świtą mszy świętej, która odprawił Wojciech Jastrzębiec, biskup poznański. W obozie zwijano namioty (tipi) i od rana powoli ruszano w drogę na północ. Biskup Płocki pożegnał Króla i odjechał do Pułtuska.
Pochód z Czerwieńska

Król wyruszył około południa świetnym otoczony orszakiem. Towarzyszył mu wieki książę litewski Witold. Jechali tuż Janusz Czerski i Ziemowit Płocki z synem Ziemowitem. Nie odstępował ich stary Stanisław Grad, wojewoda płocki, pan na Śrzeńsku, Sokołowie pod Gostyninem i Staroźrzebach. Książątka litewscy - Zygmunt Korybut i Fideuszko prowadzili własne oddziały rycerstwa.Orszaku dostojnych mężów strzegła straż przyboczna, z sześćdziesięciu rycerzy doborowych złożona. Przewodził jej młody rycerz Zbigniew z Oleśnicy pieczętarz nadworny. Obok jechał Mikołaj Morawiec z Kunaszówki, chorąży gwardii , który proporczyk czerwony ze znakiem orła białego dzierżył i Zbigniew Czajka z Nowego Dworu, który włócznię królewską trzymał i Daniłko z Rusi, który łuk i strzały nosił za królem. Byli w onej straży przybocznej tacy rycerze jak Jan Mężyk z Dąbrowy, tłumacz języka niemieckiego, Dobek Kobyła starosta pobiedziski, Wołczek Rokuta, rycerz czeski Zolawa i innych wielu „ślachetnych a pasanych”. Jechał też Wojciech Jastrzębiec biskup poznański ze swoim dworem i ksiądz Mikołaj Trąba podkanclerzy Królestwa iż kapelanami i pisarzami, dwaj kapelani nadworni: Bartosz pleban z Kłobocka i Jarosław proboszcz kaliski. Z dworzan królewskich podążali tuż za orszakiem : Zbigniew z Brzezia Marszałek Nadworny, Bieniasz Wierusz szambelan, z pocztem paziów i pokojowców, Mikołaj Wężyk i Bogufał kuchmistrze królewscy. Na wozach jechały namioty dworu i króla. Jagiełło nie chcąc być ciężarem mijanym miastom i wsiom zapasy żywności wiózł ze sobą.

Główne siły ciągnęły gościńcem na Garwolewo, Bietkowice, Kobylniki, Główczyno, Dzierżanowo, Rąkcice, Krubice, Bolkowo, Nadołki i Rogowo. Zboża bieliły się na polach, zbliżały się żniwa. Tymczasem cała Polska i Litwa waliła z Czerwińska ku granicom krzyżackim, co najtęższi mężowie, w przeróżne szaty odziani. Jechali dumnie przesławne rycerze o barach szerokich, o rękach siły niepowszedniej. Tacy byli Zawisza Czarny i Jaśko Farurej Sulimczykowie, bracia rodzeni z Garbowa i Dobek Puchała z Węgrów i Jaśko Skarbek z Gór i Pasek Złodziej z Biskupic herbu Niesioba i Jędrzej Ciołek z Żelechowa i Mikołaj Powała z Taczewa i Jaksa z Targowiska Targowski i Domarat z Kobylan Grzymalita.

Familijna Jedynka w ramach audycji „Wakacje włóczykija -
Przywracamy pamięci zapomniane zabytki sakralne” - odwiedziła 19 czerwca 2019 roku Czerwińsk nad Wisłą i piękne Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia oraz Klasztor w Czerwińsku nad Wisłą, gdzie kustoszami tego miejsca są Salezjanie. Zapraszamy do słuchania Jedynka - Program 1 Polskiego Radia w niedzielę o poranku od godz. 6.05 – 9.00

https://www.polskieradio.pl/37/224/Artykul/2330067,Wakacje-wloczykija-Czerwinsk

http://player.polskieradio.pl/


Informacje o audycji:

Wakacje włóczykija – CZERWIŃSK w
Przywracamy pamięci zapomniane zabytki sakralne
  Czas wakacji to dobra okazja aby z przysłowiowym plecakiem powłóczyć się po Polsce i odnaleźć zapomniane, bezcenne perły kultury.  Czasem wystarczy z głównej drogi zjechać na podmiejski szlak, aby odnaleźć piękny kamienny klasztor, z którego utrzymaniem dziś boryka się zakon i mieszkańcy miejscowości. Na początek wakacji zapraszamy Państwa na mazowiecką ziemie, gdzie mieszkańcy dzielnie walczą o zachowanie pamięci o czasach chwały.
 
W Czerwińsku,  w wodach Wisły  przegląda się kamienny klasztor i świątynia z XII wieku. Bezcenna. Podobnie jak cudowny obraz i freski z początków panowania Piastów. To ona była świadkiem pierwszej w Europie przeprawy pontonowej, kiedy król Jagiełło podążał pod Grunwald. To z jej romańskiego portalu,  spoglądają na zwiedzających pradawne kamienne maszkary.
Jak w dobie nowoczesności i konkurencyjnych atrakcji- mieszkańcy i zakonnicy  z małej miejscowości walczą o pamięć i pomoc w ratowaniu zabytku?
Opowiedzą mieszkańcy Czerwińska, klasztoru oraz historycy.
 
Prowadzenie -  Mariola i Maciej Orłowscy 

https://pl-pl.facebook.com/FamilijnaJedynka/


https://www.polskieradio.pl/37,Redakcja-Programow-Katolickich/224,Familijna-Jedynka


Familijna Jedynka
Poranna niedzielna propozycja dla całych rodzin. Na dobry początek dnia i początek tygodnia - zaproszenie do dobrego spożytkowania czasu wolnego - zwolnionego z powszedniej krzątaniny i pośpiechu, ale nie zwolnionego od refleksji i dobrych pomysłów.

Coś dla starszych i dla dzieci, dla tych, którzy chcą poznawać historię i ciekawe miejsca, ale także chcą z pewnej perspektywy spojrzeć na bieżące wydarzenia. W duchu chrześcijańskiego odczytania niedzieli - jako dnia odpoczynku, ale także - Dnia Pańskiego - coś dla ciała oraz coś dla ducha.
Twórcy audycji - dziennikarze Redakcji Katolickiej Polskiego Radia - proponują w tym porannym trzygodzinnym paśmie: Tematy związane z bieżącymi świętami - kościelnymi czy państwowymi, a także związane z charakterem danego okresu Roku Liturgicznego - np. Adwentem czy Wielkim Postem Cykle tematyczne - takie jak choćby historyczne spotkania z królem Kazimierzem Wielkim na Szlaku Orlich Gniazd realizowane w czasie ostatnich wakacji Czy realizowany od ponad roku cykl Album Polski, czyli spotkania na styku kultur religii i czasu - okazja do prezentacji małych ojczyzn. W ramach tego cyklu na zaproszenie słuchaczy gościliśmy m.in. w Łebie, Skępem, Pelplinie, Chełmnie.

Poza tematem wiodącym w każdy niedzielny poranek przygotowujemy dla Państwa
- „Abyś dzień święty święcił” - refleksję ewangeliczną,
- Słuchowisko dla dzieci,
- Magazyn informacyjny "Z życia Kościoła".

Każde spotkanie kończące się tuż przed niedzielną transmisją mszy świętej z kościoła p.w. Św. Krzyża w Warszawie - wieńczymy słowami Jana Pawła II - do których, naszym zdaniem, warto wracać. Za propagowanie nauczania JPII - Familijna Jedynka w październiku tego 2010 r. otrzymała nagrodę - medialnego Totusa - przyznawanego corocznie w przededniu Dnia papieskiego przez Radę Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia.
Poza skrzydlatą statuetką Totusa Jedynka Familijna ma także swojego anioła stróża - który dzięki słuchaczom nosi imię Familian.
Te - co najmniej dwa - skrzydlate anioły strzegą i wspierają nas - i w ich towarzystwie Mariola i Maciej Orłowscy oraz Małgorzata Bartas-Witan i Przemysław Goławski, a także prowadzący audycje specjalne Jan Pniewski zapraszają do porannego świętowania niedzieli co tydzień - od godz. 6.00 do 9.00

/ źródła internetowe ze strony : https://www.polskieradio.pl/37,Redakcja-Programow-Katolickich/224,Familijna-Jedynka

W czwartek 20 czerwca 2019 r. zapraszamy Parafian, Pielgrzymów i Gości do wspólnotowego przeżywania uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa /Boże Ciało/ w malowniczo położonym Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Czerwińsku nad Wisłą .
Msza Św. o godz. 10.00 z procesją eucharystyczną do czterech ołtarzy.
Porządek nabożeństw w tym dniu: Msze Św. 7.00, 8.30, 10.00 /procesja/ i 17.00.
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej - Boże Ciało należy do świąt nakazanych.

W święta nakazane wierni są zobowiązani nie tylko do uczestniczenia we Mszy Świętej, ale też do powstrzymania się od prac niekoniecznych, które „utrudniają oddawanie Bogu czci oraz utrudniają korzystanie z należytego odpoczynku duchowego i fizycznego i przeżywanie radości właściwej dniowi świątecznemu” (kan. 1247 KPK)

********************************************************
Podczas modlitwy Anioł Pański 14 czerwca 1998 Jan Paweł II nauczał, że „Szczególnie doniosłym, tradycyjnym wyrazem ludowej pobożności eucharystycznej są procesje z Najświętszym Sakramentem, które podczas dzisiejszej uroczystości odbywają się w Kościołach lokalnych we wszystkich regionach świata. Są one niezwykle wymownym świadectwem prawdy, że Pan Jezus, ukrzyżowany i zmartwychwstały, nadal idzie po drogach świata i przez tę swoją «wędrowną» obecność przewodzi pielgrzymce kolejnych pokoleń chrześcijan: umacnia wiarę, nadzieję i miłość; pociesza w utrapieniach; podtrzymuje w dążeniu do sprawiedliwości i pokoju”.

1. Eucharystia jest ofiarą uzdalniającą nas do składania siebie w ofierze

Tekst Ewangelii przy pierwszym ołtarzu zaprowadził nas do Wieczernika. Tam Chrystus w sposób bezkrwawy antycypował Ofiarę złożoną nazajutrz na krzyżu. Mówił o swoim Ciele wydanym za nas i o Krwi za nas wylanej na odpuszczenie grzechów. Przeżywając Eucharystię, uświadamiamy sobie, że to Chrystus oddał za nas Bogu swoje życie w ofierze. Uczestnicząc w Eucharystii, uczymy się – za wzorem Chrystusa – składać nasze życie w ofierze dla Pana Boga i dla bliźnich. Tylko życie składane w ofierze Bogu i naszym ziemskim przyjaciołom jest drogą do szczęścia.

2. Eucharystia jest pokarmem w drodze

Przy drugim ołtarzu wysłuchaliśmy Ewangelii o cudownym rozmnożeniu chleba. Chrystus, dając głodnym ludziom chleb doczesny, zapowiadał nowy chleb, dający nowe życie: „Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem” (J 6, 55). Wszyscy potrzebujemy tego Chleba, abyśmy mogli stawać się ofiarą dla drugich, abyśmy mogli pokonywać swój egoizm i służyć bliźnim, abyśmy mogli wytrwać w czynieniu dobrze drugim, wytrwać w cierpieniu, zwyciężać każde zło dobrem.

3. Eucharystia jest przepustką do życia wiecznego

W Ewangelii Łukaszowej, przy trzecim ołtarzu, została nam przypomniana wędrówka Jezusa zmartwychwstałego z dwoma uczniami do Emaus. Dziś zmartwychwstały Pan idzie z nami przez życie. Tak jak tamci, tak i my rozpoznajemy Go najłatwiej przy łamaniu Chleba, właśnie na Eucharystii. Kierujmy do Niego te same słowa, co oni: „Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił” (Łk 24, 29). Wielu z nas chyli się już dzień ku wieczorowi. Nie zapominajmy o słowach Pana: „Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki” (J 6, 58).

4. Eucharystia jest źródłem naszej jedności z Bogiem i bliźnimi

Ewangelia przy czwartym ołtarzu przypomniała nam modlitwę Jezusa o jedność: „Ojcze… proszę,… aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno” (J 17, 21). Jedność z Bogiem i między sobą najlepiej budujemy na dobrze przeżywanej Eucharystii. W jednej z pieśni eucharystycznych śpiewamy: „Jak ten chleb, co złączył złote ziarna, tak niech miłość łączy nas ofiarna, jak ten kielich łączy kropel wiele, tak nas, Chryste, w jednym złącz Kościele”. Jesteśmy ciągle chorzy na brak jedności. Bez Eucharystii nie damy rady stanowić jedno z Bogiem i z ludźmi. Jako uczestnicy Eucharystii, mocą Bożego Chleba, starajmy się być apostołami jednoczenia w naszych rodzinach, zakładach, biurach, w naszej pracy i odpoczynku.

/Rozważania księdza biskupa Ignacego Deca/

Adoracja Jezusa Miłosiernego, przebywającego w Najświętszym Sakramencie.
Modlitwy ułożyła Św. siostra Faustyna Kowalska i zapisała w swoim Dzienniczku.


O wieczna Miłości, Jezu, Któryś się zamknął w Hostii tej,
I kryjesz Majestat Bóstwa - i taisz piękność Twą,
A czynisz to dlatego, by oddać się cały duszy mej,
I by jej nie przerażać wielkością Swą.
O wieczna Miłości, Jezu, Któryś zasłonił się Chlebem,
Odwieczna światłości, niepojęte źródło szczęścia i wesela,
Bo Ty chcesz być mi tu na ziemi niebem,
I jesteś mi wtenczas, gdy miłość Twa Boża mi się udziela. (Dz 1569)

Bądź pozdrowiona Miłości Wiekuista, Słodki Jezu mój, Który raczyłeś zamieszkać w sercu moim. Pozdrawiam Cię o chwalebne Bóstwo, Które raczyło uniżyć się dla mnie i z miłości ku mnie tak wyniszczać się, aż do nikłej postaci chleba. Pozdrawiam Cię Jezu, niezwiędły kwiecie człowieczeństwa, Tyś jedyny dla duszy mojej. Miłość Twa czystsza niż lilija, a obcowanie Twoje jest mi przyjemniejsze, niż woń hiacyntu. Przyjaźń Twa tkliwsza i delikatniejsza niż zapach róży, a jednak mocniejsza niż śmierć. O Jezu, śliczności niepojęta, Ty się najlepiej rozumiesz z duszami czystymi, bo one jedne są zdolne do bohaterstwa i ofiary, o słodka i różana Krwi Jezusowa, uszlachetnij krew moją i przeistocz ją we własną Swoją Krew, niechaj mi się to stanie według Twego upodobania. (Dz 1575)

O Jezu mój, z ufności ku Tobie
Wiję wieńcy tysiące i wiem,
Że rozkwitną wszystkie,
I wiem, że rozkwitną wszystkie,
kiedy je oświeci Boskie Słońce.
O wielki, Boski Sakramencie,
Który kryjesz mego Boga,
Jezu, bądź ze mną w każdym momencie,
a serca mego nie obejmie trwoga. (Dz 4)

Uwielbiam Cię Stwórco i Panie, utajony w Najświętszym Sakramencie. Uwielbiam Cię za wszystkie dzieła rąk Twoich, w których mi się ukazuje tyle mądrości, dobroci i miłosierdzia, o Panie, rozsiałeś tyle piękna na ziemi, a ono mi mówi o piękności Twojej, choć są tylko słabym odbiciem Ciebie, Niepojęta Piękności. Choć ukryłeś i utaiłeś piękność Swoją, oko moje oświecone wiarą dosięga Ciebie i dusza moja poznaje Stwórcę swego, najwyższe swe dobro i serce moje całe tonie w modlitwie uwielbienia. Stwórco mój i Panie, Twoja dobroć ośmieliła mnie mówić z Tobą - miłosierdzie Twoje sprawia to, że znika pomiędzy nami przepaść, która dzieli Stwórcę od stworzenia. Rozmawiać z Tobą o Panie, to rozkosz dla mojego serca, w Tobie znajduję wszystko, czego serce moje zapragnąć może. Tu światło Twoje oświeca mój umysł i czyni go zdolnym do coraz głębszego poznawania Ciebie. Tu na serce moje spływają łask strumienie, tu dusza moja czerpie życie wiekuiste. Amen. (Dz 1692)

Jezu, rozkoszy mej duszy, Anielski Chlebie,
Pogrąża się cała istota moja w Tobie,
I żyję Twym Boskim życiem, jak wybrani w niebie,
A prawdziwość tego życia nie ustanie, choć spocznę w grobie.
Jezu, Ty Eucharystio, nieśmiertelny Boże,
Który ustawicznie przebywasz w mym sercu,
A gdy mam Ciebie, śmierć sama szkodzić mi nie może,
Tak mi mówi miłość, że ujrzę Ciebie w życia końcu.
Przepojona Twym Boskim życiem,
Patrzę spokojnie w niebiosa dla mnie otwarte,
A śmierć zawstydzona pójdzie zniczem,
Bo Twe Boskie życie mej duszy zawarte.
A choć z woli Twej świętej, o Panie,
Śmierć ma się dotknąć ciała mojego,
Pragnę, niech jak najspieszniej nastąpi to rozwiązanie,
Bo przez nie wstępuję do życia wiekuistego.
Jezu Eucharystio, życie mej duszy,
Tyś mnie wywyższył do sfer wiekuistych,
Przez mękę i konanie w strasznej katuszy. (Dz 1393)


Litania do Najdroższej Krwi Chrystusa

Kyrie, eleison, Chryste, eleison, Kyrie, eleison.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad
nami.
Duchu święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Krwi Chrystusa, Jednorodzonego Syna Ojca Przedwiecznego,
wybaw nas (powtarza się),
Krwi Chrystusa, wcielonego Słowa Bożego,
Krwi Chrystusa, nowego i wiecznego Przymierza,
Krwi Chrystusa, przy konaniu w Ogrójcu spływająca na ziemię,
Krwi Chrystusa, tryskająca przy biczowaniu,
Krwi Chrystusa, brocząca spod cierniowej korony,
Krwi Chrystusa, przelana na Krzyżu,
Krwi Chrystusa, zapłato naszego zbawienia,
Krwi Chrystusa, bez której nie ma przebaczenia,
Krwi Chrystusa, którą w Eucharystii poisz i oczyszczasz dusze,
Krwi Chrystusa, zdroju miłosierdzia,
Krwi Chrystusa, zwyciężająca złe duchy,
Krwi Chrystusa, męstwo Męczenników,
Krwi Chrystusa, mocy Wyznawców,
Krwi Chrystusa, rodząca Dziewice,
Krwi Chrystusa, ostojo zagrożonych, .
Krwi Chrystusa, ochłodo pracujących,
Krwi Chrystusa, pociecho płaczących,
Krwi Chrystusa, nadziejo pokutujących,
Krwi Chrystusa, otucho umierających;
Krwi Chrystusa, pokoju i słodyczy serc naszych,
Krwi Chrystusa, zadatku życia wiecznego,
Krwi Chrystusa, wybawienie dusz z otchłani czyśćcowej,
Krwi Chrystusa, wszelkiej chwały i czci najgodniejsza,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,
przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,
wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,
zmiłuj się nad nami.

L:Odkupiłeś nas, Panie, Krwią swoją.
W:I uczyniłeś nas Królestwem Boga naszego.

Módlmy się: Wszechmogący, wieczny Boże,
któryś Jednorodzonego Syna Swego ustanowił Odkupicielem
świata i Krwią Jego dał się przebłagać,
daj nam, prosimy, godnie czcić zapłatę naszego
zbawienia i dzięki niej doznawać obrony od zła
doczesnego na ziemi, abyśmy radowali się
wiekuistym szczęściem w niebios:
Przez tegoż Chrystusa Pana naszego. Amen.


Litania do Najświętszego Sakramentu

Kyrie eleison
Chryste eleison. Kyrie eleison
Chryste, usłysz nas
Chryste, wysłuchaj nas
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami
Synu, Odkupicielu świata, Boże
Duchu Święty, Boże
Święta Trójco, jedyny Boże
Jezu, w Najświętszym Sakramencie jako Bóg i Człowiek obecny, zmiłuj się nad nami
Jezu, żywy chlebie, któryś z nieba zstąpił
Jezu, utajony Boże i Zbawicielu
Jezu, nieustająca ofiaro nowego przymierza
Jezu, ofiary, czci i uwielbienia najgodniejsza
Jezu, prawdziwa ofiaro błagalna za żywych i zmarłych
Jezu, niewinny Baranku Boży
Jezu, Chlebie Anielski
Jezu, pokarmie nasz najcenniejszy
Jezu, przymierze miłości i pokoju
Jezu, źródło łask wszelkich
Jezu, pociecho zasmuconych
Jezu, ucieczko grzesznych
Jezu, wspomożycielu słabych i obarczonych
Jezu, lekarzu chorych
Jezu, pokarmie w godzinie śmierci
Jezu, szczęśliwości wybranych
Jezu, zadatku chwalebnego zmartwychwstania
Bądź nam miłościw, przepuść nam Panie
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas Panie
Od niegodnego pożywania Ciała i Krwi Twojej najświętszej, zachowaj nas Panie
Od wszelkich pożądliwości ciała
Od pożądliwości oczu
Od wszelkiej pychy
Od wszelkich niebezpieczeństw i okazji do grzechu
Od wszelkiej lekkomyślności umysłu
Od wszelkiej oziębłości ku bliźnim
Od grzechu każdego
Od śmierci wiecznej
Przez najświętsze Wcielenie Twoje, wybaw nas Panie
Przez gorzką mękę i śmierć Twoją
Przez nieskończoną miłość którąś nam okazał przez ustanowienie Najświętszego Sakramentu
Przez Swoją najgłębszą pokorę, jakąś w poprzedzającym umywaniu nóg uczniom swoim okazał
Przez pięć ran Twego Najświętszego Ciała, któreś za nas sobie zadać pozwolił
Przez najdroższą Krew Twoją, którąś nam na ołtarzu zostawić raczył
My, grzeszni, prosimy Ciebie, wysłuchaj nas Panie
Abyś wiarę, uszanowanie i nabożeństwo ku temu Najświętszemu Sakramentowi zawsze w nas utrzymywać i pomnażać raczył
Abyś wszelkie zbrodnie i to, co Ci ,się nie podoba, w nas umarzać i z nas wykorzenić raczył
Abyś nas w łasce Swojej zachować i umacniać raczył
Abyś nas od wszelkich zasadzek nieprzyjaciół uwolnić raczył
Abyś serca nasze łaską Swoją oczyścić i poświęcić raczył
Abyś nam skutków tego niebieskiego Najświętszego Sakramentu w obfitości doznać pozwolił
Abyś nas przez tę tajemnicę miłości z Sobą coraz doskonalej zjednoczyć raczył
Abyś święte pragnienie częstego pożywania Ciebie w Komunii świętej w nas wzbudzić raczył
Abyś nam do godnego przygotowania na tę, ucztę przez prawdziwą pokutę dopomóc raczył
Abyś nas w godzinę śmierci tym Pokarmem Niebieskim zasilić i wzmocnić raczył
Abyś nam w godzinę śmierci na pomoc przybyć raczył
Abyś nam łaski szczęśliwej śmierci udzielić raczył
Abyś nas nam wieczne i chwalebne życie wskrzesić raczył
Abyś nas wysłuchać raczył
Synu Boży, źródło łaskawości i miłosierdzia

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami

Ojcze nasz...

Zdrowaś Maryjo...

O Święta uczto, w której Chrystusa pożywamy i pamiątka męki Jego uczczona Dusza łaską napełniona, a nam zadatek przyszłej szczęśliwości udzielan bywa

Módlmy się: Boże, który zostawiłeś nam pamiątkę męki Swojej w cudownym Sakramencie, racz nam dać, błagamy, iżbyśmy Najświętsze Ciało Twoje i Najświętszą Krew Twoją jak najczęściej i z jak najgłębszym nabożeństwem dla uleczenia i zbawienia dusz naszych przez Ciebie odkupionych, przyjmowali i świętością tegoż Sakramentu przez Boskie zasługi Twoje, Królestwo niebieskie sobie zapewnili. Który z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.


Oświadczenie Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski w sprawie aktów nienawiści wobec katolików w Polsce

1. Gdy w lipcu 2016 r. zamordowano w Normandii księdza Jacques’a Hamela podczas sprawowania Mszy św. wydawało się nam, że w Polsce takie rzeczy nie mogą się zdarzyć, przede wszystkim dlatego, że wciąż żywa jest w naszym narodzie pamięć o ks. Jerzym Popiełuszce, Stefanie Niedzielaku, Stanisławie Suchowolcu, Sylwestrze Zychu i tylu innych duchownych – ofiarach komunistycznego reżimu. Gdy w Bretanii próbowano usunąć krzyż z pomnika św. Jana Pawła II, wydawało się nam, że takie akty wandalizmu są nie do pomyślenia w kraju tak silnie jak nasz związanym z chrześcijaństwem. Gdy pokazano mi zdjęcie z Brukseli, na którym widniał wizerunek Serca Jezusowego i Serca Maryi zawieszone na drzwiach toalety, pomyślałem sobie: „Na szczęście to barbarzyństwo jeszcze do nas nie dotarło”.
Niestety, w ostatnich tygodniach, zwłaszcza w trakcie trwania kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, miało miejsce wiele zdarzeń poddających w wątpliwość moją wcześniejszą konstatację. Myślę po pierwsze o profanacji jasnogórskiego wizerunku Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski. Matka Boża z naszej narodowej relikwii nosi już na swej twarzy trwałe ślady historycznej profanacji dokonanej przez husytów podczas napadu na klasztor w 1430 r. Obraz został wówczas wiernie odtworzony z inicjatywy Władysława Jagiełły i od tamtego czasu nie zadawano jej w naszym narodzie głębszych ran, nawet symbolicznych.
Myślę także o profanacjach i aktach bluźnierstwa do jakich dochodzi podczas tzw. marszów środowisk gejów, lesbijek, biseksualistów i transseksualistów. Oficjalnie powodem organizacji takich marszów jest troska o większą tolerancję w społeczeństwie, tymczasem stają się one miejscem obscenicznych prezentacji oraz sposobnością do okazywania pogardy wobec chrześcijaństwa, w tym także do parodiowania liturgii eucharystii, oraz do nawoływania do nienawiści w stosunku do Kościoła i osób duchownych.
Ataki na Kościół nie są jednak zaskakujące. O ile sytuacja dawniejsza – mówił św. Jan Paweł II w 1991 roku – zyskiwała Kościołowi ogólne uznanie nawet ze strony osób i środowisk „laickich”, to w obecnej sytuacji na takie uznanie w wielu przypadkach nie można liczyć. Trzeba raczej liczyć się z krytyką, a może nawet gorzej. Trzeba zdobywać się na rozeznanie; akceptować to, co w każdej krytyce może być słuszne. A co do reszty jest rzeczą jasną, iż Chrystus zawsze będzie „znakiem sprzeciwu” (Łk 2,34). Ten „sprzeciw” jest dla Kościoła także jakimś potwierdzeniem bycia sobą, bycia w prawdzie (por. Warszawa, 09.06.1991).
Myślę także o konkretnych aktach fizycznej napaści na kościoły i samych kapłanów. Szczególnie dotknęło to osobę ks. Ireneusza Bakalarczyka. To prawda, że każdy ksiądz winien być świadkiem Chrystusa aż po męczeństwo. „Dzisiaj – pisze Benedykt XVI, papież – emeryt – Bóg także ma swoich świadków (martyres) na świecie. Musimy tylko być czujni, by ich zobaczyć i usłyszeć. … W procesie przeciwko diabłu Jezus Chrystus jest pierwszym i rzeczywistym świadkiem Boga, pierwszym męczennikiem, za którym poszła niezliczona rzesza innych” (Benedykt XVI, Kościół a skandal wykorzystywania seksualnego). Męczeństwo Chrystusa było potrzebne, aby dokonało się nasze zbawienie, a jednak Jezus mówi „biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany” (Mk 14,21). Świadomi tego, modlimy się w szczególny sposób za nieprzyjaciół Kościoła.

2. Sytuacja wymaga postawienia pytania, jak w odpowiedzialny sposób relacjonować kwestię nadużyć seksualnych wśród duchownych i w innych grupach społecznych, aby nie kreować fałszywego, jednostronnego wizerunku Kościoła i nie prowokować kolejnych aktów słownej i fizycznej przemocy oraz aktów profanacji. Nie chodzi o samo informowanie o tych nadużyciach, gdyż to, że przez wiele lat panowało w tej sferze milczenie, jest powodem naszego zawstydzenia i bólu. Ujawnienie zaś tego problemu traktujemy jako okazję do oczyszczenia Kościoła. Jednak trudno zlekceważyć fakt, że w ostatnim czasie – w kontekście niektórych przekazów medialnych – zwiększyła się agresja wobec księży i wzrosła liczba profanacji.
Skupienie uwagi społeczeństwa na grzechu wykorzystywania seksualnego – poza bezpośrednią troską o dobro dzieci – ma jeszcze jeden pozytywny skutek. Uprzytomnia nam bowiem miejsce seksualności w życiu człowieka i powagę wszelkich decyzji podejmowanych w tej dziedzinie. Nie tylko wykorzystanie bezbronnego dziecka powoduje rany na całe życie. Sfera seksualności jest tak wrażliwa, że każde wykorzystanie i porzucenie, także osoby dojrzałej, głęboko ją ranią i powodują w jej życiu dalekosiężne negatywne skutki. Ponadto rozmaite grzechy przeciwko czystości są wzajemnie ze sobą powiązane. Jedne rodzą drugie. Lekarstwem na przestępstwa seksualne jest zachowanie VI przykazania Dekalogu. Komu zatem jest bliski los ofiar różnych nadużyć seksualnych, powinien – w ramach holistycznego podejścia – zaangażować się w promowanie kultury czystości.

3. Dzisiejszy sposób kwestionowania autorytetu Kościoła nie ma charakteru intelektualnego, lecz ideologiczny. W procesie wytoczonym Kościołowi próbuje się dowieść, że nie ma w nim ludzi prawych, a wiara jest jedynie hipokryzją. Dąży się do zdyskredytowania Boga i obrzydzenia całego Kościoła. „Dzisiaj – pisze Benedykt XVI, papież – emeryt – oskarżenie wymierzone w Boga jest nade wszystko przedstawianiem Jego Kościoła jako całkowicie złego i w ten sposób odwodzeniem nas od niego. Stoi za tym oszukańcza logika, na którą zbyt łatwo dajemy się nabrać. Nie, nawet dzisiaj Kościół nie składa się tylko z Judaszów. Kościół Boży istnieje także dzisiaj i dzisiaj jest on właśnie narzędziem, dzięki któremu Bóg nas zbawia” (Benedykt XVI, Kościół a skandal wykorzystywania seksualnego). Grzech i zło są w Kościele, ale jest w nim także niezliczona rzesza świadków wiernych, pokornych, składających codziennie ciche świadectwo swojej miłości do Pana Jezusa. Wystarczy się nieco rozejrzeć, odkładając na bok uprzedzenia.

Próba zohydzenia chrześcijaństwa i Kościoła – tak nierozerwalnie związanego w dziejach z Polską i polskością – ma na celu nie tylko osłabienie jego pozycji w społeczeństwie, ale także osłabienie ducha narodu. „Bez Chrystusa – mówił św. Jan Paweł II – nie można zrozumieć dziejów Polski …. Jeślibyśmy odrzucili ten klucz do zrozumienia naszego narodu … nie rozumielibyśmy samych siebie” (Warszawa, 02.06.1979). W konsekwencji „stalibyśmy się cudzoziemcami we własnej ojczyźnie” (Praga, 21.04.1990).
W tradycji chrześcijańskiej sprofanowanym miejscom lub przedmiotom trzeba przywrócić pierwotny charakter sakralny. Dzieje się to poprzez specjalny obrzęd pokutny.

Dlatego chciałbym poinformować, że księża biskupi – obecni na 383. zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski – wzywają do publicznego przebłagania Boga za popełnione świętokradztwa. Prosimy, aby po Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa w niedzielę 23 czerwca br., we wszystkich kościołach i kaplicach w Polsce, po każdej Mszy Świętej odśpiewać suplikację „Święty Boże, Święty Mocny…”.
Polecajmy Bogu naszą Ojczyznę, Kościół w Polsce i wszystkich Polaków. Zabiegajmy o to, abyśmy nie dali się podzielić i pamiętajmy, że „walka nie może być silniejsza od solidarności” (św. Jan Paweł II, Gdańsk, 12.06.1987).

Abp Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Warszawa, dnia 17 czerwca 2019 roku

16 czerwca 2019 roku podczas Mszy Świętej o godz. 11.30 /suma/ serdecznie zapraszamy wszystkich Parafian, Pielgrzymów i Miłych Gości do wspólnego świętowania uroczystości złotego jubileuszu 50-lecia kapłaństwa Współbraci Salezjanów pochodzących z naszej wspólnoty parafialnej w Czerwińsku nad Wisłą - ks. Józefa Ziółkiewicza SDB i ks. Antoniego Gwiazdy SDB.
Okolicznościowe słowo wygłosi Ks. Dyrektor Robert Bednarski SDB z Ostródy. Otoczmy Dostojnych Jubilatów naszą modlitwą!

Spodziewana jest również wizyta biskupa Clementa Mulengi SDB- biskupa ordynariusza diecezji Kabwe - Zambia, przewodniczącego Krajowej Komisji Duszpasterskiej Konferencji Biskupów Katolickich w Zambii, wychowanka Ks. Józefa Ziółkiewicza, który podczas kilkunastoletniej posługi misyjnej w Zambii czuwał nad formacją biskupa.

Czcigodni Księża Jubilaci!
Z okazji 50 Rocznicy Święceń Kapłańskich życzymy Wam prawdziwie duchowego przeżycia tego pięknego Jubileuszu, aby Dobry Bóg obdarzył Was obfitością swoich łask, dobrym zdrowiem, radością i umiejętnością przezwyciężania kłopotów dnia codziennego. Niech wraz z mocą przemiany chleba i wina, daje Wam moc przemiany ludzkich serc. Niechaj Matka Boża Pocieszenia – Wspomożycielka Czerwińska, wstawia się za Wami u Boga, wypraszając potrzebne łaski na dalsze lata kapłańskiego życia i posługiwania. Szczęść Boże!

„Za wszystko dobro z Bożej ręki wzięte,
za skarby wiary, za pociechy święte,
za trudy pracy i trudów owoce,
za chwile siły i długie niemoce,
za spokój, walki, zdrowie i choroby,
za uśmiech szczęścia i za łzy żałoby,
i za krzyż ciężki na barki włożony
niech będzie Jezus Chrystus pochwalony.”
/Modlitwa ks. Karola Antoniewicza SJ./



**********************************
Modlitwa kapłana

Jezu, Ty mnie porwałeś do służby w kapłaństwie, wezwałeś mnie słowami "Pójdź za Mną", a ja odpowiedziałem: "tak" na Twoje wołanie, zostawiłem wszystko i poszedłem za Tobą by tak jak apostołowie służyć Ci i głosić ewangelię. Powierzam Ci swoje kapłańskie życie. Prowadź mnie drogą prawdy i miłości, umacniaj Swą mocą i nauczaj. Pomóż mi odkrywać wartość mego powołania bym każdego dnia coraz lepiej Cię poznawał.

Panie, Jesteś jedynym źródłem mej radości i spełnienia , mą jedyną miłością i wzorem do naśladowania, dlatego pragnę Ci dziękować za dar kapłaństwa który otrzymałem. Zachowaj mnie w głębi Swego Najświętszego Serca i uczyń narzędziem Twego Miłosierdzia. Wszystkim którym winien jestem wdzięczność, a także tym których spotkam na drodze swego kapłańskiego życia Błogosław i spraw , bym był dla nich przewodnikiem w drodze do zbawienia i zjednoczenia z Tobą. Amen.



Modlitwa do Ducha Świętego za kapłanów


Duchu Święty, Duchu Mądrości, prowadź kapłanów;
Duchu Święty, Duchu Światłości, oświecaj kapłanów;
Duchu Święty, Duchu Czystości, uświęcaj kapłanów;
Duchu Święty, Duchu Mocy, wspieraj kapłanów;
Duchu Święty, Duchu Boży spraw, by kapłani ożywieni
i umocnieni Twoją łaską, nieśli słowo prawdy
i błogosławieństwo pokoju na cały świat.
Niech ogień świętej miłości rozpala ich serca,
by w płomieniach tej miłości oczyszczali i uświęcali dusze.
Duchu Święty, powierzamy Ci serca kapłańskie;
Ukształtuj je na wzór Najświętszych Serc Jezusa i Maryi. Amen.


Modlitwa św. Teresy od Dzieciątka Jezus o uświęcenie kapłanów


O Jezu, wiekuisty Najwyższy Kapłanie, zachowaj Twoich kapłanów w opiece Twojego Najświętszego Serca, gdzie nikt im nie może zaszkodzić. Zachowaj nieskalanymi ich namaszczone dłonie, które codziennie dotykają Twojego świętego Ciała. Zachowaj czystymi ich wargi, które zraszane są Twoją Najdroższą Krwią. Zachowaj czystymi ich serca naznaczone wspaniałą pieczęcią Twojego Kapłaństwa. Spraw aby wzrastali w miłości i wierności Tobie, chroń ich przed zepsuciem i skażeniem tego świata.
Wraz z mocą przemiany chleba i wina udziel im również mocy przemiany serc. Błogosław ich trudowi, aby wydał obfite owoce. Niech dusze którym służą, będą ich pociechą tu na ziemi a także wieczną koroną w życiu przyszłym. Amen.


Modlitwa za wstawiennictwem św. Jana Vianneya

Wszechmogący i miłosierny Boże, w świętym Janie Vianneyu dałeś nam wzór kapłana znakomitego w pasterskiej gorliwości. Przez jego wstawiennictwo uświęcaj wszystkich kapłanów, pomóż im zdobywać ludzi dla Twego Królestwa i razem z nimi osiągnąć wieczną chwałę. Amen. Święty Janie Vianneyu, patronie kapłanów, módl się za nami.

W niedzielę, 9 czerwca 2019 roku będziemy przeżywać Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Dla naszej parafii jest to również dzień odpustu.
Msze Św. w Bazylice Zwiastowania NMP w Czerwińsku nad Wisłą o godz. 7.00; 8.30; 10.00; 11.30; 17.00.
Nabożeństwo czerwcowe o godz. 16.30

Serdecznie zapraszamy do udziału P.T. Parafian i Gości prosząc o łaskę otwarcia naszych serc na dary Ducha Świętego.

Zobacz i posłuchaj klikając tutaj

HYMN DO DUCHA ŚWIĘTEGO

O Stworzycielu, Duchu, przyjdź,
Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg.
Niebieską łaskę zesłać racz
Sercom, co dziełem są Twych rąk.

Pocieszycielem jesteś zwan
I najwyższego Boga dar.
Tyś namaszczeniem naszych dusz,
Zdrój żywy, miłość, ognia żar.

Ty darzysz łaską siedemkroć,
Bo moc z prawicy Ojca masz,
Przez Boga obiecany nam,
Mową wzbogacasz język nasz.

Światłem rozjaśnij naszą myśl,
W serca nam miłość świętą wlej
I wątłą słabość naszych ciał
Pokrzep stałością mocy Twej.

Nieprzyjaciela odpędź w dal
I Twym pokojem obdarz wraz.
Niech w drodze za przewodem Twym
Miniemy zło, co kusi nas.

Daj nam przez Ciebie Ojca znać,
Daj, by i Syn poznany był.
I Ciebie, jedno tchnienie Dwóch,
Niech wyznajemy z wszystkich sił.


SEKWENCJA O DUCHU ŚWIĘTYM

Przybądź, Duchu Święty,
Spuść z niebiosów wzięty
Światła Twego strumień.

Przyjdź, Ojcze ubogich,
Dawco darów mnogich,
Przyjdź Światłości sumień!

O najmilszy z Gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.
W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.

Światłości najświętsza!
Serc wierzących wnętrza
Podaj swej potędze!
Bez Twojego tchnienia
Cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze!

Obmyj, co nie święte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę!
Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.

Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary!
Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary!



SIEDEM DARÓW DUCHA ŚWIĘTEGO


Dar mądrości - jest to oświecenie przez Ducha Świętego, dzięki któremu nasz umysł widzi nadzwyczaj jasno prawdy wiary i odczuwa głęboką radość z ich poznania.

Dar rozumu - oświeca nas, rozlewając światło żywe, przenikliwe i nadzwyczajne, tłumaczące nam prawdy objawione i daje nam prawdziwe rozumienie słowa Bożego.

Dar umiejętności - jest nadprzyrodzonym światłem Ducha Świętego, które wykazuje nam, jak godnymi zawierzenia i przyjęcia przez nas są prawdy wiary świętej nawet wtedy, gdy się posługujemy dowodami wziętymi z porządku przyrodzonego.

Dar rady - jest światłem Ducha Świętego, przez które rozum praktyczny widzi i rozsądza w poszczególnych wypadkach, co należy czynić i jakich środków należy używać.

Dar męstwa - usposabia nas, żebyśmy doznawali szczególnej mocy do zwyciężania pokus i innych przeszkód w życiu duchowym.

Dar pobożności - wlewa w naszą duszę skłonność i łatwość w oddawaniu Bogu czci należnej Mu, jako naszemu Ojcu i napełnia nas synowską ufnością względem Niego.

Dar bojaźni Bożej - pobudza nas do unikania grzechów przez bojaźń obrazy Boskiej, płynącą z dziecięcej czci dla Majestatu Bożego.
O. Meschler

Litania do Ducha Świętego

Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Trzecia Osobo Trójcy Przenajświętszej, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który od Ojca i Syna pochodzisz, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który na początku stworzenia świata unosiłeś się nad wodami, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który w postaci gołębicy pojawiłeś się nad Chrystusem w wodach Jordanu, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który zstąpiłeś na Apostołów w postaci języków ognistych, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który żarem gorliwości przepełniłeś serca uczniów Pańskich, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który odrodziłeś nas w wodzie Chrztu świętego, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który nas umocniłeś w Sakramencie Bierzmowania, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, przez którego Bóg czyni nas dziećmi Swoimi, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który wlewasz miłość Boską do serc naszych, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który nas uczysz prawdziwej pobożności, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, źródło radości, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, strażniku sumień naszych, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, obecny w nas przez łaskę swoją, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco mądrości i rozumu, zmiłuj się nad nami.
Duchu, Święty, dawco rady i męstwa, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco umiejętności i pobożności, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco bojaźni Bożej, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco wiary, nadziei i miłości, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, natchnienie skruchy i żalu wybranych, zmiłuj się nad nami.
Bądź nam miłościw, przepuść nam, Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wybaw nas, Duchu Święty.
Od zwątpienia w zbawcze działanie łaski, wybaw nas, Duchu Święty.
Od buntu przeciwko prawdzie chrześcijańskiej, wybaw nas, Duchu Święty.
Od braku serca wobec bliźnich naszych, wybaw nas, Duchu Święty.
Od zatwardziałości w grzechach, wybaw nas, Duchu Święty.
Od zaniedbania pokuty, wybaw nas, Duchu Święty.
Od wszelkich złych i nieczystych spraw i myśli, wybaw nas, Duchu Święty.
Od nagłej i niespodziewanej śmierci, wybaw nas, Duchu Święty.
Od potępienia wiekuistego, wybaw nas, Duchu Święty.
My grzeszni, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś Kościołem Twoim świętym rządzić i zachować go raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas w wierze katolickiej utwierdzić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nam wytrwałości i męstwa udzielić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś umysły nasze pragnieniem posiadania nieba natchnąć raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś w nas godne mieszkanie dla siebie przygotować raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas w cierpieniach pocieszyć raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas w łasce Twojej utwierdzić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas wszystkich do zbawienia doprowadzić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
P.: Stwórz, Boże, we mnie serce czyste.
W.: I odnów we mnie moc ducha.

Módlmy się:
Duchu Święty, który zgromadziłeś wszystkie narody w jedności wiary, przybądź i napełnij serca Twoich sług łaskę Swoją, zapal w nas ogień Twojej miłości i chroń od wszelkiego złego. Amen.

Akt poświęcenia się Duchowi Świętemu

Duchu Święty, Boski Duchu światła i miłości, Tobie poświęcam mój rozum, serce, wolę i całą moją istotę, teraz i na zawsze. Spraw, aby mój rozum był zawsze posłuszny Twoim natchnieniom i by odkrywał Twoją obecność w Kościele, który Ty nieomylnie prowadzisz. Niech moje serce zawsze płonie miłością Boga i bliźniego, a moja wola niech będzie zgodna z wolą Bożą, aby całe moje życie mogło stać się wiernym naśladowaniem życia i cnót naszego Pana i Zbawcy Jezusa Chrystusa, któremu niech będzie cześć i chwała wraz z Ojcem i Tobą na wieki. Amen.

Ojcze nasz i Chwała Ojcu (7 razy)
na uproszenie 7 darów Ducha Świętego

W. Ześlij Ducha Twego, a powstanie życie,

O. I odnowisz oblicze ziemi.

Módlmy się:
Duchu Święty, który napełniasz okrąg ziemi i przenikasz tajniki naszych serc, odnów nas swą ożywczą łaską i spraw, abyśmy byli wiernymi świadkami Twojej prawdy. Ty, który mieszkasz w nas, aby wspomagać naszą słabość, ześlij ogień Twej Bożej mocy, aby oczyścił nas, umocnił i obudził tęsknotę za nową ziemią i nowym niebem. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
/źródło - zasoby internetowe/